X

آرشیف

آخرین سرود: ارمغان یک مسافر از دیار نمیروز
دسامبر 12, 2014

عبدالحمید شریفی

دنبال کردن نویسنده

 

بسمه تعالی

 
آشنا شد چشم من بر چهره زیبای غـــــــــــور
جلوه تاریخ ببینم در قد وبالای غـــــــــــــــور
 
کوه هـــــــــــــــــــــــای مرتفع و آسمان پیما زیاد
میخروشد د ر کنارش با صفا دریای غــــــور
 
یادگار عظمت دیرینه سلطـــــــــــــــــــــــان ها
سوده شد پیشانی شاهنشهان در پای غـــــور
 
ریشه در تاریخ دارد هم منار جـــــــــــــــام آن
موج آثار تمدن اندرین سیمای غــــــــــــــــور
 
گوشه چشمی ندارد هیچکس بر مــــــــــــردم اش
هان! مگر در خواب رفته دیده بینای غــــــور
 
نه سرک دارد نه برق و همچنان ویــــــرانه است
نقطه پایان ندارد این شب یلدای غــــــــــــــور
 
گوئیا تاریخ از یاد برده آن عز و جـــــــــــــــــلال
کی به گوش کس رسد آخر مصیبتهای غــــور
 
در جـــــــــــهاد و جنگ میهن جانفشانی کرده اند
سود بردند دیگران از حاصل سودای غــــــور
 
هـــــــــر کجا جنگ است و آتش بازسازی میشود
سرزمین صلح باشد، نیست کس پروای غــور
 
میکشد رنج نفاق و اختلافات خـــــــــــــــــــــودی
درد ها بسیار دارد مردم دانای غـــــــــــــــــور
 
مشعل شعر و ادب روشن بــــــــــــود از دوستان
ساقی و فضل و یگانه رونق فردای غـــــــــور
 
مرمان اش اهل ذوق هستند و ارباب هنـــــــــــــر
نشه جانانه دارد ساغر و مینای غـــــــــــــــور
 
ارمغان یک مسافـــــــــــــــــــــــر ا ز دیار نیمروز
صد سبد گل میفرستد خدمت لیلای غـــــــــــور
 
دوست میدارد «شریفی» گوشه گوشه میهن اش
گر بدخشان و کنر یاد خطه ی زیبای غـــــــــــور
 
غور 15/07/1389

 
  

  1.    با پوزش ا ز محضر استادان محترم هر یک استاد «فضل» استاد «یگانه» و استاد «ساقی» که نتوانستم در شعر جلوی اسم شان کلمه استاد را بگذارم.

 

X

به اشتراک بگذارید

Share

نظر تانرا بنویسد

کامنت

عبدالحمید شریفی

نوشتن دیدگاه

دیدگاهی بنویسید

مطالب مرتبط

پر بیننده ترین مقالات

مجلات و کتب

پیوند با کانال جام غور در یوتوب

دریکی از روزهای پرحادثه ی روزگار که آفتاب از سوراخ ابر های کم پشت به دره می تابید وتابش اشعه ی زرین آفتاب شاخ وبرگ درختان را طلایی جلوه میداد وبر زیبایی های برگ ریزان پاییز میافزود .دره تنگ وکوه ها به ما نزدیکتر بود .راه همه ریگزار وکم عرض بود ،آبادی ها همه به یگدیگر شبیه،بام ها گلی ودیوار ها سنگی وآلونک های ایلاقی از زیر برگ وشاخ درختان سرکشیده بود در چنین روزی من به باغ (کنداخ )که در کناره ی شمالی رود مرغاب از شرق به غرب افتاده رسیدم .سکوت عجیبی بر باغ بال گسترده بود . باغ نشینان (کنداخ ) را رسم است که بادمیدن بهار به این باغ وسیع بساط کشی میکنند وآلونک های از نی وگل وسنگ میسازند وزیر درختان تنومند تخت وصفه برای استراحت میسازند وبه باغ اندرون بر سایه گاه می نشینند وچون مهمان از راه رسد بر صفه می نشیند وخوان می نهند سخت بزرگ از توت وزرد آلو وسایر اطمعه واشربه و خوشی ونشاط بر شاخساران وبه دره می پیچد .تا اول قوس این بساط واین باغ گرم است بعد به قشلاق زمستانی کوچ میکنند وزمستان را به خوشی به امید بهار دیگر میگذرانند . وکیل ۲۹عقرب ۱۴۰۳ چهارسده #ولایت_غور #باغ_کنداخ #چارسده #پاییز_افغانستان #موسیقی_محلی #زندگی_روستایی #طبیعت_افغانستان #دره_مرغاب #گلابی_و_توت #زندگی_کشاورزی #GhorProvince #KhandakhGarden #Chaharsada #AutumnInAfghanistan #LocalLife #RuralAfghanistan #MurghabValley #AfghanNature #TraditionalVillageLife
This error message is only visible to WordPress admins

Reconnect to YouTube to show this feed.

To create a new feed, first connect to YouTube using the "Connect to YouTube to Create a Feed" button on the settings page and connect any account.

گزارشات و مصاحبه ها