آرشیف

از بـس کـه سـوز ودرد دلـــم افـــزون گـشـتـه اسـت           دیـگـر امـیـد زنـده مـانـدن دریــن دیــار چــه اســت
بـگـــذار ای عــزیــز تـا بـیـنتمـت بـرای آخرین دیدار           شـایــد دیــدن نـصـیــب بــنــده نـگــردد در آن دیـــار
گـویـنـد کـه گـاهـی دروادی ایــاران گـذر داشـتـه ای           تــو کـه هـنـوزبـه ره ایاران قدمی هم نبرداشته ای
یـکـبـار قـدم گــذار وبـیـن درآن دیـار چـه خـبر است           وآنـگــه خـواهـی دیـد کـه در آن دیار چه هنر است
بـنشانـدمت نهالی گرزفـیـضـت چـیـزی بـرم نـصـیـب           ترسم روز احساب ازهـمـه چـیـز نـشـوم بـی نصیب
جـانـا! هـر چـنـد تـو بـا مـن وعـده هـا بستی درابتدآ           خود عهد شکستی سراسروعده نـبسـتی در انـتـهـا
گــردون بـسکـه ظـالـمـی وبه کس وفاهم نکرده ای           آخر زه سر کینه با فرهاد ومجـنـون چــه کــرده ای
از روز اول به خدایم عـهد بستم که پا بند وفا بـاشم           توان عهد شکستن نیست وخواسـتـم بـی ریـا بـاشم
تو خود گفتی نه در بیداری تـنـهـا در خـواب مـی آی           سه فصل بگذشت و خزان رسید بگو که کی می آی
درابتدآ به سختی  بسیار پنجه شسکـتـم با روزگــار           بس که محیط تنگ بود وافـکـارتـاریـک در آن دیـار
هـیـچ ارزش مـعـنـوی نـداشـت انـسان در آن زمـان           تـنهـا چـیـزی کـه بـرای هـمـه مـهـم بود قتل انسان
داشـتـم صـد آرزو در دل و یـکی هـم بـر آورده نـشد           از ظلم جهل و تـاریـکی یـک فـرد هـم بـرنــده نـشـد
افراد مختلف دیدم کمر بـستـه بـرای قـتـل دیــگـران           زانـرو چـنـدان رشـد نداشته افکار نو یک نو جوان
دشـمـن بـه دررسـیـد و بـا فـرصـت از تـاریـکـی ما           انداخت با هزار مکـرو حـیـله دشمـنی را در بین ما
کجاست غیاث االین وعلاوالدین مـن و تــو امـروز            تا نام غور باستان را در تـاریـخ دو باره کند پیروز
با کی حرف افتخار غور باستان مـیـزنـی ای جوان            ما که همه برای خود جمعه میکنیم نـه به دیگران
اگرچه گفتن این حرفها بر تو حرامست غوریانفرا
به غیرتو دل کس به حب وطن باز نمی سوزد چرا