آرشیف

آمپریالیسم و انگلیس مهره‌ی جدیدی را واردِ سیاستِ کشورِ ما می‌کند. احمدشاه‌ِ دُرانی نامِ نا آشنایی که یک‌ سال شد به رُخِ مردم کشیده می‌شود و احتمالاً برای سنجشِ میزانِ دیده‌گاهِ مردم برگزیده شده است

نه آواز از اوست و‌ نه ادبیاتِ گفتاری پشتو ‌و دری از او. گفتارش همان کلیشه‌یی حکومتِ همه شمول. عوام و‌ خواص وقتی بشنوند می‌دانند که چی گپ است

آگاهانِ عِلمِ  و سیاست باشنیدنِ این بیانیه‌گونه تشخیصِ‌ حقیقت می‌دهند. نه مداحانِ نکتایی‌دارِ خُفته در کنجِ بی‌خردی.

ارچند کسی به آرای ملت وقعی نه می‌گذارد، اما جهان باید بداند که ملتِ افغانستان داناتر از گاهی و از هرکسی اند و سال‌ها‌ست با ترفندهای شخصیت‌سازی کوردلان آشناست. این آقای تازه کاندید شده‌ی سازمان‌های جاسوسی غرب را بی‌خبر بپرسید که وجه‌ تسمیه‌ی ڈرانی را برای تان بگوید و کمی هم از تاریخِ افغانستان و جهان مقابِل دوربینِ رسانه‌ها صحبت کند. آفرین به تو آمپریالیسم که چه‌گونه نا چیز را چیز می‌سازی تا اگر روزی بر مردم تحمیل‌اش کنی بگویی این همان فیلسوفی است که زیانِ گویا و ‌فصیح با هفت‌صدمتر طول داشت و پس از غنی این متفکرِ سوم جهان است. این که می‌تواند نقشِ داده شده را درست بازی کند یا کنار زده می‌شود گذشتِ زمان نشان می‌دهد. که به نظر بنده از همین حالا صفر است و تحمیلی احتمالی. اما باز هم از تبارِ پشتونِ اقتدارگرا و قبیله‌ سالار که سده‌هاست نورچشمی‌های شرق و‌ غرب اند.