آرشیف

اگر ما کودکان را از ابتدا تا انتهای کودکی در چهارچوکات خرافات و جهل و حماقت پرورش دهیم چنان که فقط در پی نان و آب و هوا باشند و دنیای مردگان سهم آنها باشد؛ اگر حقیقت گریزی و پنهان کاری را در خانواده رونق دهیم، به آنها احترام نگذاریم؛ آنها را گرفتار خطاها کرده و خطاهای شان را تقویت کنیم؛ پس ما عامل روح و جان بیمار فرزندان خود بوده ایم.

باید به خاطر داشت که سؤ ادب و بی‌احترامی به کودک باعث سلب موفقیت از وی می‌شود. اگر کودک با سرزنش، سرکوفت و طعنه بارور می‌شود، رفته رفته از مهمترین نعمت های معنوی محروم می‌گردد و با ناراحتی، عدم موفقیت، و بی‌هدفی  به فردا می‌نگرد; خود را مهم نمی‌پندارد؛ به درون و باورهایش اتکا نمی‌کند؛ خواست و امیدهایش را دست کم می‌گیرد؛ برای زندگی بهتر تلاش نمی‌کند؛ با خود فکر می‌کند که وی ارزشی ندارد؛ و زنده بودنش را فقط یک امر اجباری طبیعی می‌داند.

کودک آسیب دیده، به دور از تیزهوشی، موشکافی، درایت و خوی و خصلت سالم انسانی رفتار می‌کند و همه دنیا برایش همان چهارچوب خانه بوده و رفته رفته با چنان تاریکی و غفلت از دانستنیهای دنیا کاملا جدا افتاده؛ بر دامان ذلت روحی و ذهنی، یک انسان ناراضی، افراطی و ناسالم بار می آید که اکثرا فقط در پی عادات و گفتار و کرداری می‌باشد که در خانه از آن بهره برده است.

یک کودک از ابتدای کودکی باید با فرهنگ انسانی آشنا شود.اگر والدین، بی سواد استند، استعداد و توانایی در آموزش و پرورش فرزندان شان را کمتر دارند، نه تنها ذهن و روان موشکافانه کودک را با دقت تمام تفتیش نمی‌کنند، بلکه به جرات و توان کودک خود صدمه می‌زنند.

اگرچه سخت است که در یک محیط سربسته، والدین با افزایش تاریکی و کاهش روشنایی، دید و روش خود را انطباق دهند، اما برای فرزندان شان باید حساسیت منطق و دید آنها به تاریکی (جهل و تعصب) کاهش یابد تا بتوانند رنج را تحمل کرده و برای داشتن کودکان سالم و شاد هر روز تلاش نمایند؛ به احترام و ارزش گذاشتن آنها توجه نموده، فرزند خود را با احساسات انسان دوستی و سوادآموزی آشنا کنند، و در پرورش سالم و تقویت اعتماد به نفس ایشان نقش و رول مهم را ادا کنند.

باید با تمام وضاحت دانست که کودکانی زاییده جنگ و فقر، همگام با رشد اندیشه های بی‌فرهنگی اند; و اگر ما والدین برای رفع فقر فرهنگی و معیشتی از خانه های خود شروع نکنیم؛ به کودکان شهامت “خودبودن” را ندهیم؛ رفتارهای منفی و اشتباهات شان را نادیده بگیریم؛ با زور و فشار و توهین با کودک خود رفتار کنیم؛ راه به سوی اطمینان و آرامش خاطر را به روی شان بسته؛ و یک عمر، ناخوشی و زندگی تلخ و مصیبت بار را به فرزندان خویش هدیه داده ایم.

شهلا لطیفی
اول جنوری ۲۰۲۳(میلادی)