آرشیف

پــدر !  قـربان  لطـف  بـیــکـرا نـت
فــدایـی  قـلـب  پاک  و مـهــربا نـت

تو رفـتی لـیـک اخلاق  تو بخـشــیـد
به  مـن انـدرز هــا ی  دوسـتـا نــت

دریغـا ! بـس جوان  رفـتی  ز دنـیـا
نـچـیــد م گل  ز با غ و  بوسـتا نـت

یـتــیــم  و بـیــنــوا  بــودیـــم   امــا
خــد ا شـــد پا سـبـا ن  کـو دکا نـت

بخواب ای گـرد نـسـتـوه  گـرانـقـدر
بـمــا نــد  یـادگـــاری  داســتـا نـت

نمـیـد انـم که دشمـن چون پسنـدیـد؟
که  با یـد بـشـکــنــد سـرو  روانـت

مبـا رک  بهـر تـو چـتـر شـهــا دت
بـهـشـت عــدن می خواهــم برایـت

تو بـودی  پاســدار خـاک و مـیهـن
زبـون  و خوا ر گشـتـه دشمـنـانـت

خداوندا ! به فـضــل خود  نظرکـن
به  این ملـت  به روی  دوسـتانـت

 
اسـتـاد فـضــل الـحـق  فـضــل
شهـر فـراه سـرطان سال 1395 هـجـری شـمـسـی
این ها مختصری از ناله ها وفریاد های یک شاگرد مکتب است که درسوگ پدرش که یک افـسـر بود جام شهادت را نوشیده بود درمراسم تشییع جنازه اس سر میداد و اشک می ریخت….