ما اشک ریزیم و نالان در بستر درد و رنج و ارباب ما، مارا "لُولُو" و یا " لای لای" دارد و دعوت به خواب دوامدارتر و سنگین تر و مرگبارتر. ما تاریخ پُر دردی داریم؛ تاریخ سیاه و هم ننگ آورِ بعد از سقوط ادوار پِر افتخار فرهنگ و تمدن ( تاریخ افغانیِ ) مملو از سناریو های زنجیره ایِ ویرانگر و اسف باری، مشابه با دسیسۀ به هدف رسیده ای اخیر در غور. درین تاریخ سیاهِ سرزمین به ماتم نشستۀ ما، اربابان قدرت جلاد، آگاهانه و یا …(؟)، بعد ازینکه سناریو های عمیقن برنامه ریزی شدۀ شان را مؤفقانه عملی و به اهداف شوم و غیر انسانیِ شان می رسند، نفـَس راحت کشیده و شکر خدا گفته، بلا فاصله به لفاظی ها و سخن پردازی های سیاسی – اربابی، به رسم انگلیس ها و براستی واضحن عوام فریباۀ خود می پردازند و خود را صلحدوست و خیر خواه، خدمتگار، غمخوار و دلسوز به مردم معصوم نگه داشته شدۀ ما، جلوه میدهند. خیلی ها درد ناک است!
روزگار نشان داده و می بینیم که این جنابان حکمفرما، بعد از دستیابی به هدف، از یک سو، مردم را دلسوزانه (؟) به آرامش و صلحِ مطابق با میل و برنامه ها و طرح های حکمروایانۀ خود دعوت می کنند و از جهت دیگر، آشکارا می گویند ( "گوشزد" می کنند، بیاد داریم!) : " به شما صلحِ با نان خشک بخور و نمیر می دهیم، بشرطیکه مقابل ما قد علم نکنید" ( برده داری ظاهر شاهی). یعنی، من باید بدانم و حتمن بترسم ازینکه اگر چیزی دیگر (نو) خواهم، پُشت جوان غوری، روانم می کنند!؟ واضحن دیده می شود که حتا، بروز هرپدیده و اندیشۀ که انگیزه و باعث دگرگونِیِ تنویری افکار جامعه باشد و یا شود، مغایر است با روح و روان ذاتیِ اربابان حاکم و نا گزیر و حتمن توسط اجیران فاسد شان، بخاک سپرده می شود. فکر می کنم، همۀ ما موافق خواهیم بود که خانه نو توسط ایده و نقشه نو که متولد اندیشه و فکر نو است، ساخته می شود. پس، با وجود حاکمیت این سیه اندیشان تاریخ، خانه ما نو نخواهد شد و ما روز خوشی را نخواهیم دید. بسیار جای تعجب نیست، وقتی میگوئیم: باشد که قتلِ بدست حاکمیت را حاکمیت پیگیری کند و مجرمین را جزا دهد؟ مردم فریبی هم حد و مرزی دارد یا نه؟ در حالِ که اداره امنیت و پولیس، خود شان قاتل و به اساس قانون، موظفین و مکلفین بررسی و تحقیق قتل نیز هستند، آیا انتظار تحقیق و باز پرسی واقعی و قانونی را از آنها می توان داشت؟ واضح است که، نه! قاتل، هیچگاه خود را خود محکوم نکرده و به زندان نرفته، برادران! این عمل اربابان، بخشودنی نیست.