آرشیف

می بگـریـد ما م  میهــن  در فــراق  شـهـــریار
چون بـبیـنـد گورخونـیـن  و سـراغ  شـهـــریار
 
وای دردا ! کـز جــدایـی نا له  دارد  قـلـب هــا
مـا در رنجـور مـی ســوزد  به داغ  شـهـــریار
 
تا ابد حُبش به  دلهـا  زنده یاد ش کرده  اسـت
خا طــرات  نوربـارش  از چـراغ  شـهـــریار
 
عـشـق و آزادی  و احساس وغـرور  زنـده گی
بـُوده  موزون  و موافـق  بر مـذاق  شـهـــریار
 
نُـور می بارد  ز تمـثـال  سـر قـبـرش هــنــوز
بگـــذری  با ری اگـر انــدر رواق  شـهـــریار
 
من ز فـضـل حق همیخواهم که از صبرجمـیـل
مشـتـعـل سـازد چـراغـی بر اجـا ق  شـهـــریار
 

استاد فـضـل الحـق  فـضــل
شهـر فـراه ثور سال 1396 هجری شـمـســی
 
این نوشته به مناسبت چهارمین سالروز رخ در نقاب خاک کشیدن شهریار شرق جوان تحصیل کرده و نامراد وطن سروده شده است