آرشیف

زبان مان مو درآورد که میگوئیم  یکی ازعمده ترین مصائب سیستم نبود نقشه راهی است که در آئینه آن فرد ، فردی از شهروندان این سرزمین خود را بنگرند اما  با دریغ وتأسف که این سرزمین بیش از شانزده سال است که تناب های آن از سوی برادران عزیز مان که اکثریتی ازآنها سالهاست شعار تحقق تشکیل حکومت های ایدئو لوژیک اعم از چپ و راست سرمیدهند  با صداقت  نگهبانی میگردد  . از مدت زیادی بویژه از آنگاهی که پیروزیی بارک اوباما رئیس جمهورسابق  ایالات متحده امریکا مژده خوبی برای ارگ نشینان نبود زیرا در زمامداریی وی اکثریتی ازچشمه های دالر و یورو روبه خشکیدن گرفت و سرانجام با گذشت بیش ازشانزده سال بویژه پس از آنکه بنیاد « حکومت مبارکه ء  وحدت ملی برفورمول تقسیم مالی افغانستان!!» بدستان جان کری وزیر خارجه سابق امریکا John Kerry  و و یان کوبیس Ján Kubiš نمائنده سرمنشی سازمان ملل متحد درافغانستان نهاده شد و چشمه های پربرکت دالری روبه خشکیدن گرفت  داستان بهانه گرفتن ها نیز آغاز گردید . چماق های چماقداران ریختند وهمه قواعد بازی را برهم میزنند  . خدا را هزارشکر که این همه چماق ها بنام اصلاح بلند میشوند اما باید مواظب بود که این  خط اصلاح نیز برخاسته از اعتیاد ثروت که  با شعار اجماع ملی مزئین ساخته شده با جوهرخونین صلح  با چماقداران  نوشته شده و از کوچه تاریک صلح خونین عبورمیکند .اگرچه باید گفت « هرچه از دوست میرسد خوب است ، گرهمه سنگ و چوب است .! » کسی نیست بگوید آخر آنها که امروز منطق صلح و قطع جنگ را برخاسته از اجماع ملی میدانند و این شعار فریبکارانه را بصورت بسیار ماهرانه وبه زبان  متلک گوئی و لطیفه گوئی  بکار می گیرند چی شده است که شعارحکومت صد درصد اسلامی ویاهم دموکراتیک سکولار غیرمذهبی  راسر نه میدهند و آنرا در تعاملات سیاسی بکار نه می برند ؟ بسیار خوب ! ماهی را هروقتی که از آب گیری تازه است ، اما جای این سوال باقی است که درزیر چتراین فرایند صلح مسلح که برخی از مدعیان پایه گذارئی  مفهوم اجماع ملی آنرا نه بحیث یک باور وایمان بلکه آنرا به عنوان ضرورت زمانی و به شیوه  چشک حلالی مطرح میکنند  چه کسانی با آرامش خواهند غنود ؟ شواهد نشان میدهد که جناب اشرف خان غنی رئیس مافیای ارگ خود را  محور وطراح چنین  صلح مسلح میداند اما دائره و میدانی که بحیث یک ضرورت عینی پیرامون و گرداگرد آنرا میسازد چگونه خواهد بود ؟ 

ادامه مطلب در اینجا