آرشیف

بـــرفت از مـــن بــــرفت آن یــــار جــانــــی
                                                گــذاشت بــــر قـلب مـــن داغــی نشانـــی
وفــــا کـــــردم او بـــــر مـــــن جــــفا کـــرد
                                                او تـــرکـم کـرد بـا یـک عالم نا مهربانــی
زمـــانــی بـــــود کــــه او را دوست داشتــــم
                                               چــون بـــر مـــن بــود به مثل دُر کـــانی
بــــه هنـــگامــــی کـــه بـــــود او هم ره مــن
                                              بیــامـــوختم ز او خـــوشی و شـــادمــانی
مـــن او را دوســت داشتــــم او مـــرا نیــــــز
                                               ز مــــن دوری گـــزید یکـــــدم نــاگهانی
بـــرای آزمایـــش ایـــــن قلــب عــــاشـــــــق
                                               بگفــتا مـــرا گــاهــــی فــــرامـوش توانی؟
بگفتــمش مـــن همیــش تــو را دوســت دارم
                                               فـــراموشت نتـــوان کرد در این دنیای فانی
نـــکرد او گــاهـــــی بــــه حـــرفم بــــــــاور
                                                فـــرامـوش کــرد وعـــده ها را بایـن آسانی
از آن لحظه کــــه او از مـــــن برفـــ‌ت دور
                                            نمــی دانـم چگونـه بگذرانم ایــن زندگـانی
همیـن قلبـم و همــــه عشقــــم بود بهر آن یار
                                             ندانست و خـــزان کـــرد ایــن فصل جوانی
       "عبید کیهان" بــرایت گــوید ایــن سخــــن را
      بیـــا بــرگـــرد کـه سودی نیست در پشیمانی
 
15/4/1388 – کابل – افغانستان   11:08 صبح