آرشیف

بخاطریاد بود شاد روان،استاد سُخن علی اصغر بشیر هروی، منظومهء زیر را به تقلید از شعر بس زیبا و موزون شان تحت عنوان «شعر وساز» برشتهء تحریر درآورده شد.

«ز رفتـــــــارت،نمایـــان یکجهان نا ز 
به لبخنــــــد توپنــــــهان،یکجهان راز
شــــوم قُـــــربان آن لبخنـــــد ورفــتار
که این شعرخوش آهنگست وآن ساز»
***

اَیـــا سیمین تن وای شوخ طَنّـــــا ز!
بـــــرای عـاشقانت، میکنُــی نــــــا ز
دهان،چون پسته وچشمان چو بـادام
ببر داری، عجب تو جفت همــــراز
کمان ابرو،و مژگان همچو تیر است
بقصد جان عاشق،این عجب یــــا ز
کلامت،با همان لبخنــــــد پرجــوش
ستـوده ات حافــظ وسعـدی زشیرا ز
خرامان رفتنت ،دل برده ایشــوخ!
همیخـــواهم شوی بامن تو دمســـا ز
نـــدارد عیب ،اندامِ تو ای یـــــا ر!
یقینــاً صانعت داده ،چه اِعــــــــزاز
چنان خوبِ ،که همتآ یش نبـاشـــــد
رقیبانِ تو دارنـــد حِرص و بـــد آ ز
تــــرنُّــم کـز دهــــــاِن تو شنـــــیدم
بخــــود پیچــید دلم،از شوق آ و ا ز
دلـم را برده ای ،خـــوبش نگهــدار!
چوآن محمود،که بوده ست،دوست ایاز
میـــــا زار!،این دلِ زار و حـــزیــنم
که با شد همرهت، شاد وسر افـــرا ز
کجا دستم رســــد،بر شاخِ سُــــــنبُل
"تودست کوتهِ من بین و آستین دراز"
خوش آن خیّاط ،بُریـــــد بر قامتِ تو
از این یک پارچهء دل،خوش کرپناز
جمـال،زان پرتو نورِ اِ لهیســــــــت
بلند پروازی،چون هُـــمــا ی قفـقــا ز
همه آداب واوصافت ،شـــیرین است
اَیا ای طالــعم !می سوز و می سـا ز!
بسی اغــــراق و غُـلو،نیست کافـــــی
بهرِتوصیف توست،صد گــونه ابرا ز
نشایـــــد مرترا،آن کـــبر ونخـــوت
مبــــا د ا! روزکی افــــتی ز پروا ز
اگر حرفِ ، شنیـــــــدی از رقیــبم
مکُن بــاور،که باشــد او چه غَــمّـا ز
بهر جا ،نـــام نیکت گشته مشهــور
اگر از آن هِــری پرسی یا اهـــوا ز
تویی کــانِ حیــا ومِهروایمـــــــا ن
خجسته باد! برایت ،جـــشن اِعـزا ز
همین (خشنود)،که دارد مِهرت دردل
درونِ قــلـــبِ او،باشــــد بــسی را ز.

***
مورخهء 04-09-2013م
شهر کییف-اوکرائین.
عبدالکریم(خشنودهروی کهدستانی).