آرشیف

ابریست آسمان ز چه باران نمی رسد
یک قطره آب به داد درختان نمی رسد

کردند خراب کشور زیبای ما دریغ
صد سال هم گذشت به سامان نمی رسد

مردم به خون خویش زنند غوطه در وطن
یک قطره خون به ارگ نشینان نمی رسد

از درد بی شمار تنم شاخه شاخه سوخت
این درد از چه زود به درمان نمی رسد

بلبل چنان به گوشه‌ی غم نوحه سر نمود
دیگر صدا ز مرغک خوشخوان نمی رسد

بر گو ثنا حدیث غمت از چه سالهاست
دارد دوام لیک به پایان نمی رسد