آرشیف

درگذشته ها وقتی سخن از شجاعت و شهامت ميشد، عمدتاً اشخاص و افرادی در نظرم تجسم می يافت که  زود براشفته ميشدند و با ديگران حق و يا ناحق درگير ميشدند و يا هم  با اسلحه سر وکار داشتند. اما با گذشت زمان حالا برايم شجاعت و شهامت مفهوم ديگری پيدا کرده است. يعنی حالا وقتی که در مورد شجاعت و شهامت حرف زده ميشود، آن انسانهای در در نظر ما مجسم ميشوند که از با متانت و استقامت و صبر و استواری بوسيلۀ قلم و زبان دربرابر ناملايمات و دشواريهای زنده گی و در برابر بيعدالتيها و مظالم اجتماعی ايستاده گی ميکنند.
کشور عزيز ما افغانستان در مقاطع مختلف زمانی شاهد موجوديت بسا همچو افراد با شهامت بوده است. و امروز نيز ما خوشبختانه شاهد شجاعترين افراد و اشخاص هستيم که با چنين زيور آراسته اند. يکی ازينها احمد سعيدی است مردی که از دانش کافی مخصوصاً در علوم سياسی و اجتماعی برخوردار است، جوانمرد، سخی، ساده و بی تکلف،  مهربان و دلسوز است و بی پرده سخن ميگويد و مهمتر اينکه در برابر ناملايمات زنده گی و در برابر بی انصافی های اجتماعی نهايت حساس و مقاوم است.
همه ميدانيم که زنده گی اجتماعی هميشه مشحون از تقابل نيکوئيها و زشتيها است و خواه نخواه حق با باطل، دانش با جهل، عدالت با بی عدالتی، مظلوم با ظالم و… در تقابل قرار دارند. و اما سعيدی از تبار نيکوئيهاست. مردی که با شهامت و با شجاعت، جايگاه اش را در اجتماع معين ساخته است و موقف اش را معلوم کرده است. دراين مقابله اخيرا تحمل طرفداران جهالت بسر رسيد و تا سرحد خاتمۀ دادن به زنده گی سعيدی دست بکار شدند، اما خدا نخواست که نيکوئی پامال شود و دعای طرفداران نيکوئی مقبول درگاه رب العزت واقع شد و زنده گی دوباره نصيب سعيدی گرديد.

" اگر تيغ عالم بجنبد ز جای
نبرد رگی تا نخواهد خدای"

آری سعيدی زنده ماند و جايگاه وی در ميان مردم داخل و خارج کشور از عزت و حرمت بالاتر برخوردار شد و قلم بدستان نيکوکار او را به پاس مقاومت و شجاعت اش با اهدای جايزۀ "شجاعت حاتمی" افتخار بخشيدند.
ما در حاليکه اين جايزه را از تۀ دل برايش تبريک و تهنيت ميگوئيم، طول عمر، سعادت و سربلندی اش را از درگاه خداوند متعال التجا مينمائيم.