آرشیف

تنهایی

فوریه 17, 2017

مسعود حداد

زندگی معنی ندارد، نیستی اندر برم
کلبه بس تاریک وتنگ وسرد گشته بسترم

یخ زده در رگ رگ وشریان و قلبم،خونِ گرم
اخگرِ احساسم و ، افسرده در خاکسترم

آهوی دشتِ امیدی ، ای غزالِ خوشخرام
گرچه صیادم ، ولی چون صیدِ بی بال وپرم

آرزویم بود وقتِ رفتنم از این جهان
تا در آغوشِ تو بودی لحظه های آخرم

از قضا تنها شدم ، رفتی بباغِ آرزو
تا ببویی غنچهء بشگفتهء ماه پیکرم

روز عاشقها مبارک باد، ای زیبا صنم
فخر دارم گر پذیری ، خدمتت شعرِ ترم

شکوه بس« حداد»، اما شکرِنعمت کن بجا
چون حفاظت میکند زان نوۀ سیمین برم

مسعود حداد
14 فبروری 2017

به اشتراک بگذارید

نظر تانرا بنویسد

مطلب را پسندیدید؟