آرشیف

این کشمکش و درندگی با جنبه های بی رحمی وقساوتش نسل جدید افغانستان را زیر سایه خشم و نفرت خویش قرار داده و از هرسو تیر جبر واکراهش را دربدن داغدیده این ملت سرگردان فرو میکند و بانیش زهردارش این تن بیجان که در خاک سیاه نشسته ونوحه می کند نیش می زند.
این جنگ وخون ریزی نه جنگ ماست ونه حق ما ، مردم افغانستان سزاوار این هستند که مانند سرزمین های مترقی جهان زندگی کنند و از مزایای حیات که شایسته یک انسان است  برخوردار شوند.
سرزمین ما از نظرسیاست جغرافیایی( جیو پولیتیک) و سیاست اقتصادی ( جیو ایکونومیک) یک موقعیت بسیار حساس وبا ارزش را در روی کره زمین حایز گردیده که سبب جلب نظر قدرت های خود خواه و استعمارگر نسبت بخود گردیده ، ازجنگ های افغانها وانگلیس ها تا کسب استقلال افغانستان واز هجوم وشکست شوروی تا آمدن امریکا وجامعه جهانی ، سرزمین ما مانند میدان بزکشی جهانی بوده که خط حلال شان را در کابل حلقه نموده اند.
امریکا در اوایل برای درهم شکستن شوروی با هماهنگی با عربستان سعودی«چون عربستان سعودی از متحدین وفادار امریکا بشمار می رفت وجهت خوشنودی امریکا وپیشی گرفتن از ایران درمنطقه به خواست های امریکا جواب رد نمی داد که این اتحاد تا اکنون وجود دارد وقوی ترشده می رود» به مجاهدین افغان از طریق آی اس آی ( استخبارات پاکستان ) کمک های مالی و تسلیحاتی نمود، بعد ازشکست شوروی هدف امریکا که درهم کوبیدن شوروی بود برآورده گردید واحساس کرد که  دیگر به افغانستان ضرورت ندارد، بنا برین افغانستان یتیم بدست پاکستان افتاد و سپس با جنگ های ویران کننده داخلی خو گرفت و یکدیگر را با بی رحمی تمام کشتند.
بعد از شهادت قهرمان ملی کشور احمدشاه مسعود توسط تروریستان عرب و حملات اسامه بن لادن به مراکزتجارت جهانی در امریکا این حقیقت به تمام جهان معلوم شد که با ترک افغانستان و سپردن آن به دست های ظالمانه پاکستان یک اشتباه بزرگ را متحمل گریدند ، بنابراین امریکا ومتحدانش به افغانستان آمدند وبیش ازیک دهه به نبرد پرداختند ؛ اما صلح وامنیت در کشور نه تنها برقرار نشد که بدتر هم شد.
 امروز شاهد تبدیل چهره طالبان به داعش هستیم و خون ریزی در گوشه وکنار این خاک زیاد تر می شود ، رهبران حکومت ملی به سر تقسیم قدرت گیرمانده اند تا هنوز فرصت نیافتند تا در باره تأمن امنیت و استقرار صلح فعالیت قابل ملاحظه ای از خود نشان بدهند، ترس وبیم تار وپود  مردم را از هم گسلانده است و حراسان به هرسو مینگرند تا چاره ای پیدا کنند ، تا راهی بیابند و لحظه ای درآرامش به سر برند.
در ادامه این مطلب درنبشته ای بعدی با شما دوستان خواهم بود.
                                                               با احترام
ضرغام 1394/2/26