آرشیف

ما اهل پاييز نيستيم،
ما تن سبز و بهاري داريم.
عاشقيم ما- مخلصيم ما- دوستداريم هر كه را
با تبسم نغمه ها مي خواند
هر كه از اهل دل است مارا خريد
مشتري خنده بالاييم.
هر كه از ماست با ما مي خندد
هر كه بي ماست سلامي به درش.
ما ز شهر غم و اندوه نيستيم،
ما زخاك آرين آزاديم
زنده باد آنكه دلش آزادست.
مرگ بادآن كه نگاهش رقميست.
گوي ما اهل مروت نيستيم.
شهر ما- كوچه ما- خانه ما،
يكسر از مهر و وفا لبريز است،
ما دل پاك و صفايي داريم.
جنگ چه؟
دشمني و كينه چرا؟
زنده باش به تن خود تيشه مزن
خنده كن،
خوب بلند.
گريه چرا؟
شاد باش،
فرياد زن،
مست بخوان:
ما همانيم كه خدايي داريم

(الهام)