آرشیف

(1 )
دلی دارم به هر پِلتن نمی دم (1)
به لشکر های دنیا تن نمی دم
فرنگستانِ عالم را نیارین
که یک جو از «یَرَو گفتن» نمی دم (2)
ــــ
(1) پِلتَن: سرباز
(2) یَرَو: مقلوبِ «ای یار» و عبارتِ خطابی است.
 
 (2 )
قلم در دست من جوهر نداره
مرکب لایقِ دلبــر نداره
طیاره ر، پُر کنین از آب چشمم
که او حرفِ مرا باور نداره
 
(3 )
دلم اَو شد، لبِ اَو را بیارین
تماشاهای پِیتَو را بیارین
تنوهار  بردَرین، چاربندی، بندین (1)
تمام ملک تِیگو را بیارین (2)
ــــــ
(1) بردَرین: بردارید
(2) تیگو: ناوه، آبادانی

 (4 )
به اِی کُه هایْ بلن، چشمایْ کِی دیده؟ (1)
به اِی دشتا، قدمهایْ کِی رسیده؟
که دشتا خم شده در پایِ کُها
که کُها پیش دَشتا صف کشیده
ــــــــ
بلَن: بلند
 
(5 )
موتر چین ای، موترْ خور دنده پنج کن
به اذنِ عشق بر «بایَن» بلن کن (1)
دو مهتَو می شُنُم چشمای موتر تُر
همه راه هار، دو جَمپ و یک قدم کن
ــــــــ
(1) بایَن: بایان، سیاه کوه در جنوب چقچران
 
(6 )
تنوره در میتینه قُپة گُل (1)
تنوره پُر کُنین از باغ و بلبل
تنوری سُرخه، چار بیتی ببندین
ببرین چاپ کُنین در شهر کابل
ـــــــ
(1) قُپة گُل: دستة گُل
 
(7 )
هَلَنگه می زنه آتش به رویش (1)
عرق کرده لچک دورِ گلویش (2)
عرق ها را گلِ زیره بگیرین
ببافین شمسة زر، لای مویش
ــــــــ
(1)          هَلَنگه: شعله
(2)          لَچَک: روسری
 
(8 )
خدا جان، داد و بیداد، داد و بیداد
جِغلهایْ روی تنو را می بره باد (1) (2)
برم اَوسار کنم باده، بیارم (3)
که گردد خاک در پایِ پریزاد
ـــــ
(1) تنو: ریسمان
(2) جِغَل: لباس
(3) اوسار: افسار
 
(9 )
ز دستایِ جغل شوی، داد و بیداد
نمالْ، رویْ هیزمار، طو میگْلُنه باد (1) (2)
چطو، زمین نجُمبه، کُه نتُمبه (3)
ازی ناکردمی هایْ آدمیزاد
ـــــــ
(1) نُمال: چادر
(2) گُلُندن: تکان دادن بشدت
(3) تُمبیدن: فرو ریختن
 
 (10 )
همو خانه یْ بلنده گل بگیرین
جغلهایْ رویِ بنده گل بگیرین (1)
سیاهیْ قدِ یور، قرآن بخونین (2) (3)
سر و یالِ سمنده گل بگیرین
ــــ
(1) جِغَل: لباس
(2) سیاهی قد: بلندای قامت
(3) یور: او را
 
 
yhaidar@gmail.com