آرشیف

 
دوشنبه ۱۶ جدی ۱۳۹۳ برابر است با ۶ جنوری ۲۰۱۵
نویدالله پژواک
وبسایت جام غور

میرا جان باشندۀ ولایت غور، قبل از تولد نامزد شد و حالا که ۱۴ سال دارد از دیدن همسر آینده (نامزدش) اش متنفر است. وی می گوید اگر چانس با وی یاری کرد نامزدش را طلاق میدهد و یا هم زن دیگر میگیرد.
مسوولان کمیسیون مستقل حقوق بشر در ولایت غور میگویند که پنجاه درصد ازدواج ها در آن ولایت زیر سن قانونی صورت میگیرد.
جواد رضائی رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر دفتر ولایتی غور ضمن ابراز نگرانی از وضعیت ناگوار اطفال در آن ولایت میگوید که اضافتر از ۵۰ درصد ازدواج های زیر سن قانونی در آن ولایت صورت میگیرد که تاثیرات بدی بر آینده اطفال گذاشته است.
آقای رضائی در گفتگوی ویژه که با بخش خبری وبسایت جام غور داشت گفت، نتایج بررسی های کمیسیون حقوق بشر نشان میدهد که اطفال در وضعیت بدی قرار دارند، علاوه بر ازدواج های زیر سن قانونی فقر اقتصادی، محرومیت از تعلیم و تربیه، عدم آگاهی والدین از حقوق اطفال و سوء استفاده های جنسی از اطفال در آن ولایت بیشتر شده است.
وی میگوید که دختران زیر سن نسبت به پسران بیشتر قربانی این نوع خشونت ها اند.
در یک تعداد از مناطق غور رسم و عنعنات بر این است که قبل از تولد نوزاد، والدین شرط میبندند که درصورت دختر و پسر بودن نوزادها آنان را با هم دیگر نامزاد میکنند، که این کار در آینده مشکلات اجتماعی و خانوادگی را به بار می آورد و در نهایت منجر به طلاق و یا هم تعدد ازواج میگردد.
میراجان فرزند الحاج مولوی محمد باشنده فیروزکوه، که به اساس شرط بین پدر و کاکایش قبل از به دنیا آمدن با دختر کاکایش نامزد شده بود، اکنون که ۱۴ بهار زندگی را پشت سر گذاشته به بخش خبری وبسایت جام غور چنین گفت:" دلم نمیخواهد روی نامزدم را ببینم، او (نامزدش) با من در یک خانه بزرگ شده، قبول کرده نمیتوانم که او همسر آینده ام باشد".
میراجان گفت، از زمانیکه دانست که با دختر کاکایش نامزد شده، نه تنها که از وی بلکی از پدر و کاکایش که تصمیم گیرنده اصلی نامزد شدن وی با دختر کاکایش اند، نیز متنفر است. وی گفت:" اونا در حق من جفای بزرگی کردن، اگر بتانم طلاق میتم و یا هم زن دیگر میگیرم".
نجم الدین الهام یکتن از باشندگان فیروزکوه میگوید که وی قبلاً شاهد چنین نامزدی ها بود، اما حالا این رسم و رواج ها تا اندازه ی کاهش یافته است.
وی از جدایی یک زوج در گذشته حکایت میکند:" گل خان و بی بی گل زوجی که همبازی کودکی ام بودند؛ نه این دو کودک و نه هم ما کودکان هم سن میدانستیم که اینها چگونه نامزد شدند. من و همه کودکان فکر میکردیم نامزدی  آنان شاید بخش از بازی کودکانه باشد، اما چنین نبود؛ این نامزدی  تصمیم پدر بی بی گل بود که در عوض یک میل سلاح، بی بی گل را به گل خان بخشیده بود که سرنوشت شان کاملا برغم میل شان تغییر کرد و بعد از ۲۰ سال کشاکش های فامیلی این دو زوج جدا شدند".
در همین حال، گزارش های نیز وجود دارد که مردان دختران شان را در بدل یک دانه سبد و یک راس گاو نیز فروخته اند.
دین محمد باشنده جر چقور فیروزکوه میگوید که وی زوجی را میشناسند که در طفولیت در  بدل یک سبد (وسیله ایست که از شاخچه های درخت بید به هدف انتقال علوفه به حیوانات استفاده میگردد.) نامزاد شده بودند.
وی گفت، در قریه جر چقور پدر دختر از مسیری میگذشت که پدر پسر درحال ساختن سبد بود، از وی خواهش کرده بود که یک دانه سبد را برایش ببافد، اما پدر پسر قبول نکرده بود، در این حال پدر دختر برایش گفته بود که اگر سبدی برایش ببافد دخترش را به نام پسرش مسما میکند.
دین محمد گفت، این زوج در بین مردم بنام "عروس سبدی" مشهور اند، اما آنها از شنیدن این نام رنج میبرند.
آگاهان امور میگویند که رسم و رواج های نا پسند، پیشکش های گزاف، نا امنی، سیالداری، فقر و گرسنگی، عدم آگاهی از حقوق اطفال و بی تفاوتی علمای دین در آگاهی دهی برای مردم، عوامل مهم ازدواج های زیر سن است.
محمد رحیمی افسر متقاعد نظامی به این باور است که فقر اقتصادی-فرهنگی، پائین بودن سطح آگاهی والدین از حقوق اطفال، حاکمیت پدرسالاری مطلق و بی توجهی دولت در این راستا از عوامل مهم ازدواج های زیر سن قانونی است.
بر اساس مادهء ۷۱ قانون مدنی افغانستان، حداقل سن ازدواج برای دختران در افغانستان ۱۶ سال مشخص شده است.
قانون منع خشونت علیه زنان در افغانستان ازدواج زیر سن قانونی را جرم می داند و تاکید می ‌کند که اطفال زیر سن برای ازدواج توانایی "ایجاب و قبول" آگاهانه را ندارند.
سازمان ملل نیز ازدواج ‌های زیر سن را نقض حقوق بشری دختران می ‌خواند و گفته است که برای جلوگیری از این عمل باید تمام اقدامات لازم در افغانستان به اجرا گذاشته شوند.