آرشیف

من به درازی تاریخ غور نمی پردازم. غور ولایت است در قلب افغانستان با تاریخ درخشان ‌و با داشتن در یاهای مرغاب وهریرود. داشتن تاریخ و وجود دریاها به غور شهرت نبخشید؛ با تاسف فقر در شهرت بخشیدن به او از همه چیز صبغت جست. فقر به غور نام ونشان دیگری داد حالا غور را  همه از همین عینک نگاه می کنند واز همین روزنه تعریف می نمایند.
غور با وجودکه یک ولایت کوهستانی وسرد سیر است اما  نه قطب شمال است  ونا ساییبریا. غور آب کافی، خاک مناسب واقلیم مناسب برای زراعت ‌ومال داری دارد.اما حضور طالب در روستاها ونا امنی سبب شده که پایه های اقتصاد غور یعنی زراعت ومال داری به رکود مواجه شود. اگر دهات غور از امنیت نسبی برخور دار می بود امروز ما در غور دچار وضعیت اسفبار فقر وتنگ دستی نمی بودیم.
رشد بی رویه جمعیت از یک طرف ودر مقابل محدودیت ساحه کار  ونبود شغل از جانب دیگر سبب شده که غور در وضعیت بسیار بسیار بد اقتصادی قرار بگیرد.
در پهلوی آن، نبود سرک ومحاصره جغرافیای منشاه اصلی مشکلات فقر ونابسامانی در غور است؛ غور در نقطه قرار دارد که هیچ ولایت کشور از مسیر آن به دلیل نبود راه های پخته ‌واساسی تردد نمی کند؛ غور اگر گاهی این مشکل را فریاد کشیده است تنها بود وهیچ کس با غور در این عرصه هم صدا نشد به همین خاطر تا هنوز مقامات حکومتی افغانستان صدای مردم غور نشنیده است.
تا به حال اگر سرک هرات- غور- کابل ساخته می‌شد نه تنها در  زنده گی مردمان این مسیر تغیر ات چشم گیر رونما می شد بل به لحاظ نظامی دست رسی دولت را به ولایات غور، بادغیس ‌وهرات هم کم هزینه می ساخت وهم آسان.
غور با شهر هرات تقریبا ۳۸۰km فاصله دارد. با وجود مسیر خامه بین این دو شهر، امروز غور یکی از مارکت های مهم فروش مواد غذای، سبزیجات ومیوه جات هرات است. در صورت که  جاده غور- هرات ساخته شود از یک طرف زارعین هرات می‌توانند به ساده گی اقلام شان را وارد بازار غور نمایند واز جانب دیگر مردم غور دست رسی آسان وارزان به مواد غذای هرات میداشته باشند.
قسم که میدانیم در سال جاری مرض مهلک کرونا اقتصاد کل جهان را فلج کرد وهیچ گوشه جهان از تاثیرات وتبعات  منفی کرونا در امان نماند. بد بختانه تبعات منفی کرونا بالای غور خیلی سنگینی کرد. فقر در غور موازی با کرونا به پیش می‌رود. تا هنوز فقر ناشی از کرونا مهلکتر ومرگبار تر از خود کرونا بود. ما هیچ مورد را در غور سراغ نداریم که به علت مرض کرونا از بین رفته باشد ولی اعتراضات ۱۶ رمضان ۱۳۹۹ که ریشه در فقر داشت جان چندین تن را گرفت.
مظاهره چیان که یک روز قبل بخاطر نارسایی دولت وکمبود مواد غذای  به خیابان های شهر فیروز کوه ریخته بودند اکثریت شان از روستاهای دور دست بودند. از سیماهای  شان‌ و از سر وصورت کل شان فقر می بارید.
حالا که حد اقل دوماه از سال جدید می گذرد، غور در فصل زرع است. هنوز خیلی ساحات غور به دلیل نا مساعد بودن آب وهوا وآماده نبودن زمین های للمی کشت وزراعت نکردند. آخرین ماه را که مردم غور از کشت جو ‌و گندم دست می کشند ۲۹ جوزا است یعنی تا اخیر ماه جوزا مردم کشت می کنند. ما چهار ماه دیگر تا فصل جمع آوری حاصلات فاصله داریم. ودر جریان چهار ماه غور روز های بدی خواهد داشت.
شهر فیروز کوه در چند سال اخیر به صورت نامناسب وسر سام آور پر جمعیت شده، هزاران خانوار به دلیل ناامن بودن؛ مناطق و روستاها ی شان را ترک کردند و وارد شهر فیروز کوه شدند. شهر که نه آب آشامیدنی دارد، نه برق‌ دارد ونه فرصت کاری. این وضعیت خود بخود فاجعه آفرین است.
غور با نفوس بالغ بر یک ملیون وبا جمعیت ۹۰% روستا نشین از خدمات حتی ابتدای برخور دارنیست واگر به  سهم غور در بودجه دولتی نیز نگاه بیندازیم میبینم که سهم آن کمتر از سهم یک ولسوالی بعضی ولایات است.
در کنار همه مسایل رنج که از ناحیه فساد اداری وتبعیض بر غور وارد شده است را نمی توان  از نظر دور داشت، با تاسف تبعیض در برابر غور خیلی هوشیارانه وسازمان یافته بود. به همین دلیل در ۲۰ سال حکومت جدید وسرازیر شدن ملیاردها دلار کوچکترین تغیر  در زنده گی روستایی غور به میان نیامده است.
کمک های امروز جانب دولت افغانستان در شرایط فعلی ودر کوتاه مدت میتانه از فاجعه جلوگیری کند ولی ریشه های فقر را خشکانده نمی تواند.
بهترین راه این است که مشکل غور  را دولت به پذیرد و با اعمار سرک، تهیه آب آشامیدنی ‌در شهر فیروز کوه و وصل کردن غور به شبکه برق ملی مشکلات غور را به صورت بنیادی حل نمایند.

محمد حسن روستایی
غور