آرشیف

کوکنار و یا تریاک از جمله مسکراتِ می باشد که در این اواخر تولید و قاچاق اش در کشور عزیزمان رو به توسعه است و بیشتر افراد ولایات جنوبی با گمردن جوانان بی کار و رد مرز شده خود و جوانان حوزه های دیگرِ افغانستان که به بیکاری به سر میبرند، به تولید و قاچاق آن از طریق افراد قوماندان های مسلح غیر مسئول رونق بخصوص بخشیده اند. به قول معروف؛ اشخاصیکه بیکار بودند و حال این طریق برایشان زمینه کاریابی شده است از این کسب خرسند اند و میگویند که یکماه در زیر چتر این مواد کار کردن برابر با یک سال جمع آوری محصولات حیوانی و نباتی میباشد. پس از این خاطر کی حاضر است فایده را به نقص ترجیع ندهند. و یا مثال دیگر اینکه کار در اکثر ولایات افغانستان در جریان فصل زمستان امکان پذیر نیست و تنها کار موجوده نگهداری حیوانات است، آنها میخواهند در این سردی به ولایات گرمتر بروند و در مصروفیت با کوکنار بتوانند فایده ی را نیز کسب کنند و زمستان را هم به گرمی بگذرانند البته بعضی اشخاص کاملا کار نیافته این کار را میکنند (گفته نشد همه شان، بلکه فقط بعضی شان).
این واقعیت را می پذیریم که در گذشته هرگاه افراد و اشخاص همواره کوشش میکردند که مزارع خویش را تریاک بکارند بخاطر این بود که قیمت تریاک با مقاسیه به محصولات زراعتی دیگر غیر قابل مقایسه بود و تریاک رکورد شکن قیمت های حاصلات، شده بود اما فعلاٌ تا آنجا که من میدانم قیمتِ تریاک به حد تقلیل یافته است که گویا به زحمت ثمر مندی و مصروفیت اش نمی ارزد.
حال به موضوعِ اصلی میرسیم که آیا کشت کوکنار از مجبوریت است؟: این را قبول میکنیم که مردم فقیر اند و بخاطر آماده سازی نفقه خانوادگی شان دست به هر اقدام میزنند و باید هم بزنند. اما، یک موضوع را باید یاد آور شد که بخاطر منافع شخصی خود نباید دین عزیزِ خویش را خدشه دار سازیم که در منع این عمل، دین اسلام مصمم است و یا بُعد اضرار اجتماعی این موضوع را باید فکر کرد. با تولید و قاچاق مواد مخدر عده ی زیاد از جوانان که سروکار به حاصل این بوته نا مشروع دارند دست به اعتیاد میزنند که معتاد بودن ایشان ضرر بس جبران ناپذیر برای خود و جامعه مان میباشد و کودکان که در ماحول چنین افراد پرورش می یابند یکی نه یکی دیگر آغوشته به این عمل خواهد شد. در مشروع بودن اش بعضی ها این منطق را می آورند که خداوند توبه پذیر است. این گفته بجاست اما همواره نمی شود که هم لعل بدست آید و هم دلِ یار نرنجد.
فلهذا! هرکس بخاطر حفظ و سلامتی جامعه خویش مسئول است و رعیت از قوانین شرعی و نافذه کشور از مسئولیت های هر فرد جامعه است و بی خبری از قانون جرم پنداشته می شود.