آرشیف

یارب این وسوسه از چیست  که شورش به سر است
مــرغ دل را هـوسء باغ و هـوای د گر اسـت
نشنــود حــرف مــن و قصـهء آشــوب جهــا ن
که حــوادث به ره و راه سفـــرپر خطر اسـت
دامــن دهــر, بپیچیـده به افســـون و فـــر یــب
هـرکجــا فتنه وهــر لحظه بنــای شـرر اســـت
دل بگــریــد همه شب زین همه آشوب زمــا ن
کــه بشربــاعث خونــریـزیی نسل بشراســـت
یکــی گـر کشته ء جنــگ است ز اعـمـال ادو
دیگـری ملک بـه ملک تاختن و حمله وراست
بس, بـود قهــر طبعیــت کـه رســد گاه و پگاه
هـرسو سیلاب وغم و زلزله اش درگذراســت
گــرزآغــوش فـلک ســــر بـکشــد آشــو بــی
دارد آن پای غــریبی که زغم چشم تــراســت
چــون غــریــب است به هــرحادثه دردام بلا
که به پهنـای جهان دست تهی, دربدر اســت
ملک افغان نشـد آسودهء ایــن جنگ و نفا ق
باوجــود یکـه عساکـــر زجهــان بیشتراست
آشنـــا است, غـریــب وطنم بـــا غــم و درد
لیک درفصل خنک واله و بشکسته پراست
کـلبه, نمـــزده ولـــرزه بــه انــدام چـو بـیـــد
کود کش آبله پـــا ازخـنک و برف تر اســت
نــالهء طفل مــریض اش بخراشــد گــو شش
نه طبیبی,نه دوائی, نه شب اش راسحراست
غــم بــی مهری دوران, کشــد,بــردوش اش
نشنود نـالهء او, چرخ مگـر گوش,کراست؟
یکی از فقــر بــود فــاقه و رنجـــورو ملول
د گـری را به ســراندیشهء انـدوز زر اسـت
آنکــه دارد بکفـــش سـیم وزرو کــاخ بلنــد
ازچه ازحال غــریـبان وطن بـی خبراست ؟
بــرســرء سفرهء مسکیـن نبود طعمهء شــام
برسرءخـوان غنی مسکه وشیــر وشکراست
نشـوی فــارغ (عزیزه) زغم ورنج غــریــب
که جهان د رخم بی مهری ویوم البد تراسـت
 
8/2/2012  –
هــا لنــد