آرشیف

در آی تو بخـوابی من ، یا حضرت مــولانـــا          بر گو تو جــوابی من ، یا حضرت مـــولا نـــــــا!
شوریده شیدایت ، بوسـیده است کف آن پایت           مـغروق سخنـــــهایت ، یا حضرت مــولا نـــــــا!
هر گه شنوم حرفت، گوش دل و آن طرفــت           حظّ مبیرم از عطفت ،یا حضرت مــــو لانــــــــا!
کی جـز تو دگر جویم ، ای لاله خود رویـــم           وای ناصح پر گــــویم ، یا حضرت مـولانـــــــــا!
روزو شب و صبح شام ، سودای دل نا آرام            انداخته مــرا در دام ، یا حضـــرت مـولا نــــــــا!
اوراق کتـــــابت را ، بوی خط و خالــت را            دیـــــدم قیــل و قــالت را ، یا حضرت مولانـــــا!
شب در نظرم بودی، چون خوش پدرم بودی          صاحب قدرم بودی ، یا حــضــــرت مولانــــــــا!
گفتار يسحرآمیزت ،ایهــــام دل آویــــــــزت           آلام شور انگیزت ، یا حضــــــــرت مو لانــــــا!
ایکــاش که میبودم چون شمس ، کنار تــــو           یک لحظه خــمار تو، یا حضرت مـــو لانـــــــــا!
عقل و شرف است کامل، اوزان شعار تـــو           تنویــــــــــــر دیار تو، یا حضرت مــولانــــــــــا!
عشق تو من ازخود کرد، دیوانه ام لابُد کرد          نور بدلم وارد کــــــــرد ، یا حضرت مو لانــــــا!
از بلخ به هــری روزی، کردی تو دلسوزی         تو ناوک دلـــد وزی ، یا حضرت مــولانــــــــــــا!
از جور وجفای دهر، چون گُل شده ای پرپر         پویای تو ام رهــــــبر ، یا حضرت مــو لانــــــــا!
روحآ، تو کنار من، هستی تو بهــــــــار من          دائیم ، تو شعار من ، یا حضـــــرت  مولانـــــــــا!
بعـد تو ،جهان محـزون،خلقش پی تو مجنون         ای لیــــلی مـیـم و نــون، یا حضرت مولانـــــــــا!
توصیف همه چیزت ،اندر خور و پرهیزت           چون نای سحر خــیزت، یا حضرت مولا نـــــــا!
دیوانه کنی جان را ، تربــــیه کنی انسان را         تقویت بخشی ایمان را، یا حضرت مــــو لا نــــــا!
آن فدرت گفتارت ، در نثـر و هم اشــعـارت          چینـــد غــمـی بیمارت ، یا حضرت مــولانــــــــا!
شور و شعف شعـرت،زآن خاصیّتی فطرت         بر خــلق بود عبـــــرت ، یا حضرت مولانـــــــــا!
فکرت خروشان است،چون اخگرسوزان است    هـــم  پاسخ و پرسان است ، یا حضرت مولا نــــــا!
شعر، تو شرر دارد، کلک تو هنــــــــر دارد       دنیــای تو حشــــر دارد ، یا حضـــرت مولانـــــــا!
هــر حرف کلامی تو ، چون پـلّـه ببــــام تـو       جانبخش پیـــامی تــــو ، یا حضرت مــــو لانـــــــا!
آن قصّه های شیرینت،گویایست از آئینـــت         در سینه ای بی کینه ات، یا حضرت مــولانــــــــا!
زآن منبع گفتارت،زآن دیباچه و زآن تارت          ده ذرّه به این زارت ،یا حضرت مــــــولانـــــــــا!
تعبیری که تو کردی ، کس را نبود جــرئت         مانـــدی سر ما منـــــّت ، یا حضرت مولانــــــــا!
هر جا که سفــرکردی، آنجـا تو مقّرر کردی        دل را تو معــبر کردی ، یا حضرت مـولانـــــــــا!
دل صید توگردیده است، درقید توگردیده است      عبیـــد تو گردیده است، یا حضرت مولانـــــــــــا!
غرق دل و دینم کن!چون خاک زمبنم کـن!         با خود قرینم کـن! یا حضرت مولانــــــــــــــــــا!
تو، عارف حقـــگویی، رازدو جهان جویی        تو ، منبع نیرویی، یا حضــــرت مولانــــــــــــــــا!
آن نی و نوای تو ، هستــــند گواهی تــــــو        خــلق است ســپاهـی تو، یا حضرت مولانـــــــــــا!
تفسـیر احـادیث است ، آن گفته ای نیکویت        من راهی آن کــویت ، یا حضرت مـــولانـــــــــــا!
آیات الهــی را، در سینه ای خود سفتــــــی        بعدآ تو از آن گفتــــی ، یا حضرت مولانـــــــــــــا!
آن منظربینائیت، در سینه ای سودائیـــــت         نوری ز ازل بائیســت، یا حضرت مولانـــــــــــــا!
آن فلسفه ای عشقت، دیوانه کنــــــد دل را         نیرو دهی محفل را، یا حضرت مــولانــــــــــــــــا!
مغز همه دانش را، کوبیدی بعقل خـــــود          در قصّه و نقل خـود ، یا حضرت مولانـــــــــــــــا!
تو موجود زیبایی در عشق چه والایــــی          در کام من حلوایی ، یا حضرت مولانــــــــــــــــــا!
پندار یقین جستم ، از لایحه ای عشقـــت           عشق تو بود شفقت، یا حضرت مولانـــــــــــــــــا!
دیوانه سردارم، بشکستــــــــه پر دار م            بیخانه در دارم ، یا حــضرت مولانـــــــــــــــــــا !
از درگهـــی آن فیـّاض،آمد ببرم آ و ا ز           اندر رهی او جانباز!، یا حضرت مولانـــــــــــــا !
هیچ بوده کنار من،باد برده غبار مـــــن          نیست گشت قــرار من، یا حضرت مولانــــــــــــا!
عیسی دمی ای واللّه،جان منی تو بالللّه           ای محبوب خود آگاه، یا حضـــرت مولانــــــــــــا!
بی ما تو چرا رفتی؟با یاد کسی خفتی؟            نه طاق و نه هم جفتی،یا حضزت مولانـــــــــــــا!
آیم بدیار تو،نوشیده عقـــــــــــــار تو             جان گشته نگار تو، یا حضرت مولانـــــــــــــــــا !
از شمس تو پیامی ده!یکجرعه زجامش ده!     براین غلامش ده! یا جضــرت مولانـــــــــــــــــــــا!
اندر هری و تبریز،عشق تو چه شورانگیز      ایدوست تو دگر مستیز!یا حضررت مولانــــــــــــــا!
چون نعره زنی هر جادلها تکنی شیدا           بس است بما یک ایماء،یاحضزت مولانـــــــــــــــا!
از نعره ای توزنهار!اموات شوندبیدار          صدق تو کننداظهار،یا حضرت مولانــــــــــــــــــا!
زآن امر خیال انگیز،ایندل نکند پرهیز         زیرا شده است لبریز،یا حضرت مولانـــــــــــــــــا!
خواهم کنمت خدمت،درحلقه توبیعت             احساس کنم آن هیبت،یا حـــضرت مولانـــــــــــــــا!
اصل همه گفتارت،چه ترکیوچه فارسیست       ناجی هرعــاصیست، یا حضرت مــولانـــــــــــــــــا!
امروزه جهان از توست،با جملگی معنایـــش     با زشتی و زیبایش ،یا حضرت مـــولانـــــــــــا!
درآئینه شعرت بینم صورتی جــــــــــــــانم       چند روزی که مهــمـانم،یا حضرت مــــولانـــــا!
گر گبریا مسلمان است،شعرتو براوجان است      داند که چه ایمان است،یاحضرت مــولانــــــــا!
چون پوست بما دادی،ازلطفتوممنونیــــــم        مغزش نوش جان تو،یا حضرت مولانــــــــــا!
افسوس که این دنیا ،میکند مرا افنـــــــاء         نیستش به منم پروا،یا حضرت مـولانــــــــــــا!
فاش گشت همه اسرارم،ازاین دل بیزارم         من با تو سخن دارم ، یا حضرت مـولانــــــــا!
بشنو!تونداهایم،بزگیر تو بلاهایــــــــــــم         چون بسته است یدوپایم،یاحضزت مــولانــــــا!
دررقص و سماع جان،گشته دل من بریان       چون هست ترا جویان ، یا حضرت مولانــــــا!
آن شمعی که افروختی،چون تیر بدل دوختی     زین جگری من پختی، یا حضرت مـــولانـــــــا!
حقّا که تو جانانی،در عشق تو سلطانی          چون یوسف کنـــعانی، یا حضرت مولانـــــــــا!
هم سرور عشقی تو،سرحلقه ای صدقی تو      شاهنشهی نطقـی تو،یا حــضرت مــولانـــــــــــا!
این بنده عاصی بین، اندر پی تو غمگین       پندی ده براین مسکین،یاحضرت مـــولانـــــــــا!
افتان و خیزانم من،چون چنگ و کمانم من      بی ظنّ و گمانم من، یا حضرت مــــولانــــــــــــا!
در سروری جانان ،گردیده دلم نالان           خیرالبشر!ای انسان!یاحضرت مـــولانـــــــــــا !
یشنو!توسرود من،هـم نگهت عود من          ابن بود و نبود من،یاحضرت مــــولانـــــــــــــا!
ذوق و شررم از توست،نیکسیرم ازتوست      منّت به سرم ازتوست،یا حضرت مـــــولانـــــــا!
زان جام الست نوشیم،در عشق تومدهوشیم     دودیده ودو گوشیم،یا حضرت مــــولانـــــــــــــا!
تانیم سحر این دل، خواهد هدفش حاصل      تا یار شود مایل، یا حضرت مـــولانــــــــــــــــا!
هرکس،صفتت گوید،وز تو طلبش جوید       زان شاخ ثمر روید ،یا حضرت مولانـــــــــــــا!
ای پــیر جهاندیده!گلهــای چمـن چیـــده       این دل بتو گرویده، یا حضرت مـولانــــــــــــــا!
زآن مثنوی ات مستم،بخشم بتواین هستم     هرگه تو گیری دستم،یا حضرت مـولانــــــــــــــا!
دیوان غزلهـــایت، محصول المهــــایت      شمس است بهمرایت،یا حضرت مولانــــــــــــــا!
زیر و زبرش کردم،هر حرف زسخنهایت      این کـــلّه و همان پایت،یا حضرت مولانــــــــــــا!
کوتاه نشود گفتن،خواهم رهی تو روفتن      درّ سخنت سفتن،یا حضرت مولانــــــــــــــــــــا!
من مست و خراب تو،شد دیده پرآب تو       تا دیدم ثواب تو،یا حضرت مولانـــــــــــــــــــــا!
ای اخترنورانی،درچرخش وگردانـــی        تو عاشق سبحانــی، یا حضرت مولانــــــــــــــا!
سر حلقه دوستانی،الکسیر وجـدانـــــی        تو بهترین انسانــــی، یا حضرت مولانــــــــــــا!
تو محبوب یزدانی،چون شمس توبرهانی     تو مصباح عـــرفانی، یا حضرت مولانـــــــــــا!
فرق این وآن کردی،برشیخ وجوان کردی    بین تو چه احسان کردی، یا حضرت مولانــــــا!
بر ملـّت ما دینت،چکــیده آئینـــــــــــت       ای مــوجود پاک طینت !،یا حضرت مولانــــــا!
گفتار درازایت ،عصاره ای اشکهایت        نازم سر و یالایت،یه حضرت مولانـــــــــــــــــا!
ای بابای بس امجد!،توصیف تو الابجد       حافظ تو الــماجــــد،یا حضرت مولانـــــــــــــــا!
زآن هسته ای نیرویت،زآن خصلت نیکویت       یک ذرّه به این سویت، یا حضرت مولانـــــــا!
خـشـنود!، چه هنر داری؟،برگو ! تو گهر داری؟:
تو راز سحر داری ،یا حضرت مولانــــــــــــــا!

بخاطر یاد بود شخصیبت بزرگوار حضرت مولاناجلال الدین رومی بلخی،ابن شعر فوق توسط

عبدالکریم (خشنود هروی کهدستانی ) در شهر کییف-جمهوری اوکرائین سروده شده است.

مــورخه 06-04-2010 میلادی.