آرشیف

از بس شدم دلتــنگ او         دارم ز دل آهنــــــگ او
تا جرعه ی نوشم دمی           از آب آتشـــــــرنگ او
غربــتـــسرای دیگــران          باشد به چشم من چنان
چون بلبلی انـــدر قفس          انــــدر دل بــاغ جنــان
گر باز بیـــنم رنگ او
سر میزنم بر سنگ او
از بس شدم دلتنگ او
از بس شدم دلتنگ او

آن صنفک بی بوریا            طبــراقک جیـــم سیا
کی میرود از یاد من             شیرینی آن لحظه ها
صوت و نوای زنگ او
آن نغمه ی سارنگ او
یارب شــدم دلتنگ او
یارب شــدم دلتنگ او

یادش به خیر آن روزها             آن ساده گی دیروز ها
بـا آن همه درمانده گی                مادر پـــدر دلسوز ها
نی خشم او،نی جنگ او
در کلبه ی شبرنگ او
یارب شدم دلتنگ او
یارب شدم دلتنگ او

یادش به خیر آنروزگار            استاد بودی چون(فگار)
(دهزاد) را همچون پدر             آن عالم شب زنـــده دار
این شعر من آهنگ او
از همت و از ننگ او
یارب شدم دلتنگ او
یارب شدم دلتنگ او