آرشیف

جلوه ء عشـق است در آئینه ء اجـزای ما
از گلستـان محبـــت گل بـه سر داریم مــا

تا ادبگاه صبوری مرغ دل پیموده اسـت
از بسـاط گنج تقــوی تــاج ســرداریـم ما

قطره های خـون دل دامان مارنگین کنـد
لاله ســان از دشت غم داغ جگرداریم ما

فقــر گیـتی کـم نسازد ثـروت هستی مــا
زانکه ازگنج قنا عــت سیم وزرداریم ما

درهوای ذوق پروازش دل وجـان باختیم
غافلیم ازخویش,کزوبـال و پـرداریم مـا