آرشیف

ببندد جنک، رخت ازملک افغان
بــرویــد جـای آتش گل فــراوان

نگـریـد مـادری ازبهــر فـرزنـد
بخنــدد گل بــه لبهـای عـزیـزان

یتیمش شــاد گـردد از فضـایـش
زنعمت چـون گلستان برغریبان

شــود روشـن زمهـرصلـح آنجـا
زسعی وکارگــردد همچو بستان

نبیـند کـس دگــربـی سـرپنـاهـی
نـه نـالان ازپی کـاروغمی نــان

زمینـش سبـزگـردد همچـو دیـبـا
بـه کوه و دشت آن جای غزالان

جـوانـش شــاد ازگلهــای دانــش
زعلم ومعــرفت خورشید دوران

بچیند کین ونفــرت دامن خویش
زهـرشهـرو دیـاری ملک افغـان

زبـیــداد وســتـم نــامــی نمــانــد
شــود ظالم ســراپـا خـانه ویران

(عـزیـزه) پــرورم ایـن آرزو را
بــرای میهنم کان است چون جان

 4/6/2014