آرشیف

نـمـــــایـــم شـــرح گلـــزار وطن را
بــخــــوانــم آیت و صف چــمــن را
 
چـگـویـــم با تـو از عشق و محـبـت
بیـــا بشنـــو ،حــــد یث نستـــرن را
 
وطن بوم و بـرت گلزار عشق است
بـه بستـا نت سپـارم  جان وتـــن را
 
شکـفتــه غنچه ی وصلت بصحـــرا
خجالت مـیدهـد ، سـرو وسمــــن را
 
چـه نکهـت میــوزد سـوی شمـالـی
گُـریـزان کـرده  آهــوی ختـــن  را
 
زلعلیــن بـدخشــا نت چـــگــــویــــــم
که  زینـت  میــدهـد  لحـن  سخــن را
 
به بستـــان هُر ی مـن را سـلام  است
ســـلام  و صـد ســلام  خاک کهـن را
 
تبـا ر غــــــــزنـــه  و خـا ک  دلارام
دیـار قنــــدهـار و پـــر چــمـــــــن را
 
بنـــازم  ذره  ذره  خـا ک  افـغــــــان
که  بگـرفتــــه  بخـود نــام  وطـــن را
 
زغــــور باستــــان مـن ســاز کـر دم
چــوبـلبـل نـغـمـه هـای خـویشتــن را
 
حقیـقـت از (شــفـــق) آمــوختـــم مـن
بحـسـن شعـر خـود هر سبک وفن را
 
شنیـــد م (عنــــدلیبــا) بـاز میـگــفــت
به تمکیــــن بـوسه زن خاک چمـن را
 

سید محمد نبی عندلیب علوی مقیم ایران.
(شفق) تخلص استاد من است که اسم مبارکش استاد محمد شفیق  شفق میباشد
ایشان اولین کسی بودند که من را به چشمه بصیرت خودمن آشنا کردندکه در حقیقت کار آموزگار واقعی همین است.