آرشیف

دشت و دامان تو ای ملک جوان خواهـد شــد
مرغ افسرده بـه گــلــزار روان خـواهــد شــد
چمن و باغ که جـز آب بـه رخـسار نـداشــت
از قدوم گــل و مُـل خـنـده کنـان خـواهـد شــد
می شنیدم که دل آهسته به گـوشـم می گـفــت
وصـل دلـدار میـسر چی زمـان خـواهـد شـد؟
با دو رنـگی و ریا خنـده بـه لب گــر بـزنیــم
هرچی باشی به نهان روزی عیان خواهد شـد
حسـد و کیـنـه نـگــنـجــد بـه دل صــاحـب دل
صاف دل را همه جا ورد زبان خـواهـد شـــد
مولوی گونه به گفتار خـوش و کرده ی نیک
شمـعَ روشـن بـه سـر راه زمـان خـواهــد شـد
غــــاصـبـیــن وطـنــم دشـمــن دیـریـنـه بـــود
عـاقبت بـر سـرمـا گـرگ شبـان خـواهـد شــد
دوستــان گـر نـبـود شـیـوه ی گـفتـار درســت
بعد وقتی گل خوش بـوی جُـنـان خـواهـد شــد

 
رزم آفرین "فرخاری"
ونکوور، کانادا