آرشیف

در افغانستان یک تعدادِ برای تضمین منافع شخصی خود قلم‌ بر دست می‌گیرد و‌ از تیم هاي که انتظار دارد در مقابل انتظار شان‌حق و ناحق قلم می‌زند و بی‌بنیادانه می‌نویسد که عالی‌جناب‌ مان این برنامه را برای توسعه افغانستان روی دست دارد، و فلاني رهبر این استراتژی را روی دست دارد، ولی اگر متوجه‌شویم تقریباً إین دو دهه مي‌شود که سخنان عام فریبانه إین و آن کشور و ملت مان را در گرداب نا‌بیرون شدنی فساد، هرج مرج، تنش‌، و گسستگي هاي فروان روبرو ساخته ولی هیچ‌کسي وطن را هم‌مانند مادر خود دوست نداشته همه و همه صرف برای منافع خاص خود در عقب پرده  برای منافع شخصي خود و قوم شان عرق می‌ریزد، ولی برای اقوام محروم کشور در بُعد سیاسي شان اندکی نگاهِ نمی‌کند، ولی‌ در شعار گفتن خیلی اساس زیرک هستند، اگر شعار آن را در چارچوب تحلیل خود بی‌افزایم شاید فریب سخنان نرم و چرپ إین آن را متحمل شویم، من باورمندم اگر فرداِ برای کرسی ریاست دست‌رسی پیدا‌ کند حس وطندوستی و همدیگر پذیری در وجود شان کم‌رنگ‌تر می‌شود. و گزینه دوری از ملت خود را پیشه می‌گیرد، که‌ این خود به یک نوع سخنان کذاب آن را روشن می‌سازد در برابر مان، خیلی رهبران سیاسی داریم، که در وقتي ریاست شان هم‌وطن خود را در صد ‌متری شان نمی گذارد که رفت امد کند، از بس‌که ترس و لرز در جان دارد از ملت خود؛ ولی موقعی کمپاین که فرا می‌رسد همه رهبران دنبال شهروندان عادی را پیشه می‌کند. و تیم های رنگارنگِ را در میان شهروندان عام به‌جود میاورد و برای  رای دادن و انتخاب کردن فرد در پروسه انتخابات رشوه میدهند، و به یک‌نوع خود را در میان مردم توجیع می‌سازد ولی اگر اصل موضوع را دقیق شویم به این نظر خواهیم رسید، که‌تمام این فعالیت های رهبران سیاسی بابت برنده شدن آنها در پروسه انتخابات باعث فساد کلان می‌شود و نیز نقش رهبران اسیر به فساد را بازی می‌کند، و آن نیز بو حکومت فساد زده را بر جامعه می‌پاشد. که إین عمل پول هدیه دادن وعده های رنگارنگ رهبران از بودجه بیت‌المال  برای کامیابِ در پروسه انتخاباتی به یک نوع رشوه انتخاباتی جلوه می‌شود. که برنده شدن این نوع افراد در  کشور مان به یک ضربه بزرگ در بُعد های  اقتصادی،سیاسی، فرهنگی، اجتماعی محسوب می‌شود. و نام إین حکومتِ که به کرسی در مسیر فساد دست یافته می‌توان حکومت اسیر به فساد نامیده شود، و در آن فساد کلان نیز جریان دارد. که این خودِ فساد به نوع یک نوع کشور ها را با کابوس‌ها قسماقسم روبرو می‌سازد، پروسه انتخاباتِ که در آن باید شهروندان حق سیاسی و یا مسؤلیت سیاسی خود را حفظ کند و به گونه بهتر به پیش ببرد، و برای سود بخش بودن جامعه رای بریزد، ولی با تأسف که یک تعداد شهروندان و باشنده‌‌گان جغرفیا مان برای چند روپیه پول ناچیز آیند نا تضمین شده خود را با رهبران مقابل معامله می‌کند. رهبران که علاقمندی برای بسازی کشور داشته باشد، در فکر سرمایه گذاری خود در ریاست نمی‌باشد بلکه هدف آنها تنها خدمت برای ملت و کشورش تحلیل می‌شود، رویهمرفته این همه بدبختی ها و ناهنجار ها بر می‌گردد. به عملکرد های بعضی افرادِ که‌ در درون‌منافع ملی منافع شخصی خود را جستجو می‌کند، خیلی متأثر می‌شوم زمانیکه یک جوان را می‌بینم برای تضمین زنده‌گی معیشت خود از افراد مافیا صفت‌پیروی می‌کند، جوان که باید مسیر افغانستان را درگرگون بسازد و به سوئ توسعه روبرو بسازد ولی برعکس عمل می‌کند و از افرادِ که برای همه اصلیت شان معلوم است از آنها پیروی می‌کند و بر آنها زمینه کامیابی را مساعد می‌سازد، ولی فرداِ از این همکاری های که برای برنده شدن رهبر خود تحمل شده برای‌شان سود بخش نخواهد بود. و جامعه را با کابوس های رنگارنگ روبرو خواهند ساخت و آن‌ کابوس‌ها عبارت از ذیل می باشد فقدان شغل فقدان امنیت فقدان مراکز تعلیمی برای نسل جوان سرزمین خود. 

نمی‌خواهم بیشتر جنبه انتقاد خود را رونما بسازم در رابطه به موضوع کمپاین ولی صرف می‌خواهم یک گزینه را اشاره کنم،اینکه برای آبادی، بازسازی،توسعه و با سواد بودن جامعه خود باید تمرکز داشته باشیم، و تیمِ را باید بگذینم که تلاش برای إین گزینه های فوق را دارا باشد، و باید چنان دقیق شویم در رای ریختن خود که فرداِ بتوانیم از رای استعمال شده خود به قله های بلند و با توسعه دست پیدا کرده و زنده‌گی آرام و صلح آمیز را داشته باشیم؛ و رای خود را در برابر پول بی ارزش نسازیم، و از قالب جاهلیت بودن خود را کنار کشیم و برای تضمین آینده خود و آینده دولتِ خود بکوشیم تا فردا ای یک حکومت پاسخگوي را داشته باشیم در قبال مردم خود. 

مردم افغانستان باید از تکت های انتخاباتی بهترین گزینه آن را انتخاب نموده و برای آن‌های رای خود را استعمال کند، که در عمل و در گفتار خویش برنامه ها و پالیسی های أثربخشِ را دارا ‌باشد. به تیمی باید حمایت به خرچ بدهد هدف آن ختم کردن برای منوتو باشد. نه اینکه فریب منوتو؛ امید که بارِ دیگر به سخنان چرب، نغز و حرف های کذاب سیاسیون ها روبرو نشویم، و بتوانیم از طریق صلاحیت سیاسی که همانا رای است بر خود و کشور خود مشارکت داشته باشیم و فضای صمیمت، دوستی همدیگر پذیری، صلح و آرام را نثار سرزمین خود بسازیم با امید فرداِ بهتر!

نویسنده : احسان الله ابراهیم‌خیل!