آرشیف

درجوانی زچه روهمچوکمانم کپ وکُپ
لت ولوت دیدهٔ این دورِزمانم کپ وکُپ

بَدیارِ من وتومرگ بکارند شب وروز
زخمِ تیرخوردهٔ محتاجِ جهانم کپ وکُپ

هرکجا آتشِ سوزنده ای اندروطن است
من زغم سوخته بیتاب وتوانم کپ وکُپ

بهرِ دردِ وطن و مردم ما چارهٔ ای نیست
ازچه افتاده بصد شور و فغانم کپ وکُپ

تابکی سوختن و ساختن است دروطنم
تا بچند سر بزنند پیروجوانم کپ وکُپ

مادرِ پیچه سفید، گفـت، شهید فرزندمِ
تو سفر کرده ومن بیلبِ نانم کپ وکُپ

طفلکِ بیوه و، اِسپندی شهرم می گفت
پَدرِپیروضعیف برسرِخوانم کپ وکُپ

بسکه غمبادهٔ هر هموطنم سوخت مرا
زنده درجادهٔ هر مُرده راونم کپ وکُپ

غُربت و بیوطنی تاب و توانِ همه بُرد
ای خدا تابکی این جا نگرانم کپ وکُپ

گرچه در غُربتِ ما تیر و کمانی نبوَد
زخم ها برجگر ازتیرِ زبانم کپ وکُپ

با وجودِ همه آین زنده کُنونست فروغ
شُکرِایزیدبکنم صاحبِ جانم کپ وکُپ

29/12/2013
باتقدیم احترام فروغ ازلندن