آرشیف

2014-11-17

عزیزه عنایت

کابل
آورد صبا بــوئی  شهـــرو فضای کابل
دل می تپد به سیـــنه داردهــوای کا بـل
             
شهر و دیار دیدم بــاغ وبهــار دیـــــدم
ننشست بردلم هــیچ گلــشن بجای کابل
 
تا ترک دامنش راکــردم بعـزم هجرت
هرجا که پا گذارم گریم بــرای کا بــل
 
گوشم نکرد عــادت با طبل وتال دیگـر
آهنگ دل نشین است سازونــوای کابل
 
تا دیدمش درآتش یکشب بخواب وآند م
لرزید تن به بستر از غصه های کا بـل
 
ای هموطن زالفــت بنـــواز پیکرش را
مرحم گذار جانا ســر تا به پای کا بـــل
 
خوش باد(عزیزه)آندم دیدم قشنگ وزیبا
در موج ارغوانش خواجه صفای کا بـل