آرشیف

●این روزها همه ایییستی و رویدادهای فاجعه بار تحمیلی بر مردم ) چه بایین پرسش، پاسخ‌های روشنی دارد، معجزه‌ای رخ نخواهد داد؛ وظایف و فعالیت‌های بسیاریۀ ما برمی‌آید و می‌تواند در بهبود اوضاع مؤثر باشد. ما می‌توانییاری از  این گردنه‌ها و روزهای سخت‌  شاید برای مردم ما سخت‌تر هم بشود، عبور نماییم (و آینده ی ی را برای خود و نسل‌ های آینده رقم بزنیم  ) نوبت به روزهای خوب هم خواهد رسید. به هر حال «مرغ زی چون به دام افتد، تحمل بایدش». 

ی از مهم‌ترین و فوری تریی‌جویی منفعت‌طلبی‌های شخصی و فردی مردم ما است. با توجه به بحران‌ها و اضطراب‌های سیاسی افغانستان، در فقدان شناخت هویت و همبستگی‌های اجتماعی، فرایند‌های از خود بیگانگی تشدید ییگران سیاسی در برابر منافع ناپایدار و ناچیز مغفول و فریفته شده و با نادییی و قدرت به حاشیه ‌یجۀ آن تحمیل فاجعۀ قومیی بر مردم ما است.

در تاریخ هر ملت، سال‌هاییۀ آزمون تاریخی برای آن ملت تجربه می‌شود. در روند این سال‌ها آنچه نجات‌بخش است، مثبت اندیشی، خودشناسییتی، قومی  تعقیب منافع  و پرهیز از سودجویی‌های فردی است. 

در فقدان همگرایییتی و تشدید از خود بیگانگی، بی سازمانی هرییل به بمبی ویرانگر برای جامعه و آیندۀ خودشان می‌شود.

 همگرایی؛ انسجام اجتماعی، مهربانی و نوع‌دوستی، اگر معنی و  وقت معینی داشته باشد، همین روزها و سال‌های پریشانی است. 

امروزه مردم بی دفاع ما هیچ حمایت و دادرسیی‌های خودشان ندارند. به موعظه‌ها و ملاحظات سیاسی رهبران نباید دلبست و از محاسبات هراس انگیز آنان نباید ناامید نمی‌شویی‌‌مدت بصورت بنیادییرا آنها باید به تغییرات ساختاری، شناختی و اعتماد سازی، همچنین به آشفتگی، بی معنایی و ناهنجاری‌هایییست. توقع انصاف و انعطاف از عوامل برون‌مرزی بحران‌ها و انتظار حل بنیادی‌ها نیز بیهوده است. 

بیایید امروز دستان همدییبان هم باشیم، به ی‌دییم؛ در غم و شادی همدیگر شرییرییم. همۀ ملت‌های دیگر و اقوام گوناگون دیی و آسودگی بیشتری برخوردارند، چنین روزهایی را از سر گذرانده‌ۀ خود افتخار می‌یایید و وقت آن رسیی نجات ییی.

 یی بسیار ناگوارتر از این نیز داشته‌ایم؛ اما با گذر از ان برهه های مصيبت بار در زمانیی دیگر آفریده‌ایم.

 از هزاران جنایت‌های  شصت و دو درصد مردم ما  در دوره عبدالرحمن قتل عام شدند، ‌های شدید، برقراری مالیات‌های سنگین برده گیری و دیگر جنایت‌هایی‌هایی یادآوری آن نیز دل‌ها را غرق در آلام و اندوه می‌ی.

امروز وقت آن رسییا زندگی میید برای ایجاد اتحاد همبستگییله یی اتحاد و همبستگی و نجات هزاره ها از چنین شراییم.

 از وسایل ارتباطی مانند تلفن، ای‌

های اجتماعی و فیی می توانییاسپورای هزاره در خارج از افغانستان را به ییگر وصل بسازیی مختلف دنیی آسیایییییه و اندونزی، استرالیا، امری  گرفته تا یی غربی زندگی می ی مختلف بر اثر جنایات بی شمار در افغانستان علیه آنان اتفاق افتاده اما ما باید از این وضعیت به عنوان نقطه ی قوت و فرصت براییم و تا جاییی توانیم از توانایی هاییت‌هاییم.

محمدعرفانی