آرشیف

2014-11-27

محمد ابراهیم ملکزاده

پیمان امنیتی بین تاخیر حامد کرزی وعجله پارلمان؟

دوستان گرامی  سلام
طوریکه اطلاع دارید یکشنبه گذشته دوم قوس سال جاری طرح تصویب موافقت نامه امنیتی میان افغانستان ، ناتو وامریکا طور فوق العاده قبل از میعاد معین  به مجلس ارايه شد ومتاسفانه این پیمان با وصف ضعف های فراوان به سرعت از طرف اکثریت نمایندگان تا ئید شد. ازینکه من بخاطر داشتن ملاحظات با محتوای چندین ماده  یکی از مخالفین تائید بودم لازم میدانم ملاحظاتم را اینجا با دوستان صاحب نظر شریک سازم . 
بطور خاص مصئونیت ومعافیت تمام نیرو های امریکائی ووسائل نقلیه شان از تلاشی وآمد شد وشان بدون ویزه وکنترول پاسپورت حکا یت از عدم حاکمیت ما درین سر زمین دارد. واینکه مجرمین امریکائی از قوانین جزائی افغانستان بنام مصئونیت قضایی معاف اند یک مشکل دیگر وهم چندین تناقض در بسیاری مواد… مثلا در متن پیمان نوشته است که امریکايی ها در هیچ عملیات نظامی شرکت نمیکنند اما یک روز قبل از تصویب موافقت نامه واشنگتن از تمدید یکساله عملیات نظامی خبر میدهد. پس ما چه را تا ئید میکنیم ؟  تا ئید پیمان یک بهانه است ورنه هرچه دلش خواسته باشد میکند.
برخی از تا ئید کنندگان کسانی اند که ثروت زیاد جمع آوری کرده اند وحمایت مردم را از دست داده اند. حالا میترسند اگر امریکا نباشد قیامت میشود ایشان قبل ازینکه به منافع ملی واستقلال سیاسی فکر کنند فقط مصئونیت شخصی خودرا زیر چتر حضور امریکائی ها وناتو میدانند که برای یک وکیل مدعی حمایت مردم شرم اور است . به همین تر تیب عده از خانم ها شعار میدهند اگر امریکائیها نباشند آزادی های ما محدود وخشونت علیه زنان افزایش میابد . خوب اول چه آزادی اورده اند رکلام دادن در تلویزینها آزادی است؟ شما در تاریخ افغانستان شنیده بودید که طفل سه ساله مورد تجاوز قرار گرفته .از زمان حضور این حامیان دروغین تا حال صد ها مورد خشونت های هولناک نقل شده گو اینکه ایشان به جانیان حرفه ای درس خشونت میدهند وتکرار میکنند تا اخلاق وفرهنگ ملت مارا بد نشان دهند. آخر آزادی زنان را باید تعریف کرد وخشونت های زیر سایه اینهارا هم  بحساب گرفت.
در آخر: تعامل وهمکاری متقابل مطابق مواد قانون اساسی با همه کشور ها خوب است .اما اگر ما با همسایه های خود تعامل خوب نداشته باشیم هر گز به امنیت نمی رسیم وبدون امنیت نه حاکمیت قانون است نه پیشرفت ونه هم رفاه اجتماعی وآزادی عمل.  امریکا باید مشکل افغانستان را با همسایه هایش اقلاً با پاکستان حل میکرد که نکرد! یکی را میگوید بگریز دیگری را میگوید بگیر.. تا وقتیکه به صراحت مشکل افغانستان وپاکستان ریشه یابی نشود وحل نگردد با برنامه های اضافی تلویزنهای بی بر نامه وتحلیل های تکراری تحلیل گران مشکل افغانستان سر جایش باقیست . افغانستان میدان تمرین رقابت  کشور های دارنده منافع است .