آرشیف

ولایت غور بادرک مسئولیت خویش بحیث یک ماموربرحال دولت؛ ازآدرس عضویت در جامعه مدنی لعل وسرجنگل، تصاویرذیل را از طریق صفحات اجتماعی به دست نشر میسپارم.
همه میدانند که مامردم ولسوالی لعل وسرجنگل، باتوجه به نارسای های بیش از حد دولت در تمامی بخش ها،بخصوص دربخش های: معارف، صحت،سرک، بازسازی ونوسازیی زیربناها و…. سالها صدای خویش را آنگونه که حق مابود، بلند نکردیم. که شاید مشکلات دولت زیاد است ومبادا باعث آزردگی خاطر حکومت محلی غور و مسئولین بلند پایه ی حکومت، مخصوصن وزارت محترم معارف شوند. اما ظاهرا این سکوت مارا به ناکجا آباد، میبرند! گذشته ار اینکه 70% مکاتب در ولسوالی امن "لعل وسرجنگل" اصلن سرپناه ندارند ودر فضای باز تدریس صورت میگرد؛ دیدن مکاتب نیمه کاره ی:

1- لیسه ذکورسنگ زرد
2- لیسه ذکورتگاب سعید
3- لیسه نسوان بیخسنگ
4- متوسطه چپرقل
5- لیسه ذکور سفید چشمه
6- لیسه نسوان جوقل
7- متوسطه نسوان سنگ شانده، متوسطه غیغانک)

هربیننده ی را محزون میسازند. تحمل گرمی ساعت یازده بجه ی روز وبودن اطفال در داخل صنوف بی سقف، برای اطفال وکسان که از نزدیک این وضعیت را مشاهده کرده اند، واقعن سخت است! هشت باب مکتب که اسامی شان در فوق ذکر است اکثرن مدت هشت سال است که نیمه کاره رها شده وسرنوشت این پروژه ها نامعلوم است. اکنون؛نه گوشی برای شنیدن صدای مردم وجود دارند ونه چشمی برای دیدن این خرابه ها! چه عامل وبهانه ی وجود دارد تا این پروژه ها نیمه کاره بمانند؟
●اگربهانه ناامنی است، که امنیت ولسوالی لعل وسرجنگل در یکنیم دهه ی گذشته 100% تامین بوده واز لحاظ آرامش ولسوالی نمونه درسطح کشوربوده واست.
●اگر تبعیض درنظر است تا مردم ما ازلحاظ فرهنگی کمتر رشد کنند ورشد فرهنگی و فکری مردم غور شمارا نگران کرده، که با نیمه کاره رها کردن تعمیر مکاتب، نمیشود جلو انگیزه ورشدتعلیمی فرزندان این مردم را بگیرید.
●اگر بودجه ندارید، که ملیون ها بودجه را برای مکاتب مناطق ناامن که هرزوز توسط گروه های طالب والقاعده وداعش حریق وبمب گزاری میگردد، مصرف میکنید.
پس چه دلیلی وجود دارد تا مارا فراموش کرده اید؟ امیدواریم مقامات و مسئولین اداره ی محلی غور وسایر مسولین مربوطه این بار صدای مارا بشنوند وباچشم های کم بین شان به مناطق مرکزی؛ تصاویر این مکاتب را مشاهده کرده توجه جدی نمایند.

باعرض حرمت هادی "احمدی"
ولسوالی لعل وسرجنگل- ولایت غور 4/4/1395