آرشیف

 هشتم مارچ روزیست که در اکثرملل جهان زیرنام روز بین المللی زنان تجلیل شده وگرد همایی هایگوناگون در اماکن مختلف صورت میگیرد

اما فرهنگ تجلیل از هشتم مارچ درافغانستان  همزمان باحضور یابی نظامیی جامعه جهانی رائج گردیده وبه گذشت هرسال وفرا رسیدن روز مزبورمحافل پر زرق وبرق در مرکز وولایات کشوربه همین مناسبت  گرفته میشود .

روی هم رفته نهاد های دفاع از حقوق زنان درین خصوص پول گزاف را به مصرف رسانیده وآوازه ها وزبان سرای های شان صدر اخبار رسانها را باخود اختصاص میدهد ولی حالات بهت آور امروزیی زنان افغان تجلیل ازهشتم مارچ وهیاهوی نهاد های دفاع از حقوق زنان را شعارگونه

تلقی کرده و- به ظاهرنمای بودن این محافل وآوازه اندازیها-  دلالت برملا دارد زیرا آن زن باهمت افغان که دیروز ابوریحان البیرونی را بدامن خود بصورت سالم پروراند سپس تقدیم جامعه کرد ، آن زن که ابن سینا را پرورش کرده وبه افتخار فراموش ناشدنی برای همه افغانان مبدل نمود ، آن زن که دیروز با قلب پر از درد وباچشم پر از اشک یتیم می پر وراند با تئاسف فراوان که امروز د ر محضر عام بدست حاکمان محلی

شلاق زده شده وعزت ووقار آن پامال گردیده و شلاق پیج در برابر دیده ها نمایش داده میشود.

پس قلم انسان حق نویس لاف بیجای مدافعان تنها بنام حقوق زنان را بنام چه خواهد نگارید ؟

کتابچۀ حقیقت  شعار های شان را به چه عنوان ضبط خواهد کرد ؟

پاسخ این سوالات را زبان کوچک قلم  بعنوان ( وسیله امرار معاش برای آوازه اندازان حقوق زنان)  نگاشته وکتابچه بیآلایش حقیقت نیز به این عنوان  ضبط خواهدکرد زیرا سالهاست که این نهاد هااز کشور های مختلف دنیا ملیون ها دالر را بدست آورده ولی در ساحۀ عمل فقط

توانسته اند تنها  راهای حیف ومیل آن پول ها رازیرسنجش قرار دهند وبس ودر راستای دفاع از حقوق زنان وطرح دور نمای جهت بهبود وضعیت زندگی آنان هیچ توجه قناعت بخش صورت نگرفته است .

 

 زینب کوشاني

 دانشجو در دانشگاه کابل