آرشیف

همه ساله، از هشتم مارچ به مناسبت روز جهانی زن در کشورهای مختلف دنیا تجلیل بعمل می آید. از سقوط رژیم طالبان بدین سو، افغانستان نیز این روز را طی سالیان متوالی تجلیل کرده است و امسال هم احتمالا آنرا جشن خواهد کرد.  براستی تجلیل از هشتم مارچ در کشور های دیگر دنیا، شاید از یک طرف فرصتی است برای مرور و  بررسی بر فعالیت ها و دست آوردهای زنان در عرصه های گوناگون اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، علمی، هنری و فرهنگی و از سوی دیگرهم بهانه ی خوبی برای ارج گذاشتن به مقام زنان و قدردانی از کارکردها و دست آورد های شان.  ولی تجلیل از این روز در افغانستان به چه معنی است؟  واقعا نمی دانم چه پاسخی برای این سوال مناسب است، زیرا افغانستان با هیچ کشوری دیگر قابل مقایسه نیست و شرایط زندگی برای زنان در این کشور نیز خیلی متفاوت تر از هر جای دیگر دنیا هست.  نمی دانم آیا دولتمردان افغانستان که تا بحال نتواسته اند کدام کاری قابل ملاحظه ای را جهت بهبود وضعیت زندگی زنان افغان انجام دهد، فردا با چه رویی هشتم مارچ را جشن می گیرند و از کدام دست آورد شان در عرصه امور زنان سخن می گویند و یا باچه زبانی و با چه دلیلی  به آنها وعده و نوید زندگی بهتر را در آینده می دهند؟  نمی دانم…. واقعا نمی دانم…
 فقط می دانم تجلیل از این روز در افغانستان، برای عده ای بسیار قلیلی شاید به معنی جشن و شادی باشد، ولی مطمئنا برای عده ای  کثیری از زنان نه تنهاکه جشن و سرور نیست، بلکه فقط یادآوری از دردها و رنجهای بی شمارشان است و بس. 
آیا برای صدها هزار زنی که در کوچه ها و پس کوچه های شهر کابل از طلوع خورشید تا غروب آن در هوای سرد و طاقت فرسای زمستانی مشغول گدایی اند، جشن هشت مارچ مفهوم دارد ویا ذره ای از درد شان را درمان می کند؟       نه خیر! 
آیا تجلیل از این روز برای صدها زن افغان که بدون هیچگونه جرمی در زندانها و توقیف خانه ها بسر می برند و خودسرانه مورد ده ها نوع اهانت، تحقیر و شکنجه  از سوی مسئولین زندانها  قرار می گیرند و حتی مورد تجاوز جنسی  قرار می گیرند درحالیکه هیچ کسی هم به فریاد مظلومانه شان گوش نمی دهند و هیچ کسی ادعای بی گناهی شانرا باور نمی کنند، معنی دارد ؟  نه خیر!
آیا برای میلونها زن افغان که در حق شان صدها نوع بی عدالتی وناروایی صورت می گیرند، این جشن معنی دارد؟      نه خیر!
مشکلات و چالشهای فروانی که در افغانستان فراروی تمام افغانها و بویژه قشر زن وجود دارند از دید هیچ کسی پنهان نبوده و همگان می دانند که این مشکلات با جشن گرفتن و رقص و پای کوبی و حرف زدن و عمل نکردن حل نخواهد شد، بلکه راه های دیگری را باید جستجو کرد.  حکومت افغانستان و نهادهای مدنی ضمن تجلیل از روز جهانی زن و سایر مناسبت های ملی و بین المللی باید قاطعانه و بطور خستگی ناپذیر در راستایی تامین عدالت اجتماعی، تطبیق قانون، تامین امنیت سراسری، نهادینه ساختن ارزشهای دموکراتیک، عرضه بهتر خدمات صحی، توسعه اقتصادی، رشد معارف، مبارزه با هرنوع فساد سیاسی، اخلاقی و اداری، برخورد قاطع با مجرمین و متخلفین قانون، بلند بردن سطح آگهی عامه، از بین بردن سنت های ناپسند اجتماعی، از بین بردن فرهنگ معافیت وبالاخره مهار ساختن نقض حقوق بشری در کشور تلاش نمایند و گامهای عملی بردارند.  آنوقت استکه امید برای ایجاد یک تغییر بنیادی و اساسی در زندگی همه افغانها وبخصوص زنان  بوجود خواهد آمد، در غیر آن مردم افغانستان نباید انتظار یک زندگی بهتر از امروز را داشته باشند و  حتی برعکس الزاما و ضرورتا برای فرارسیدن یک شرایط به مراتب سخت تر و دشوارتر از امروز آمادگی بگیرند.
به امید یک افغانستان عاری از خشونت، جنگ و خونریزی!
 
عارف شریفی نژاد
٧ مارچ – ٢٠١٢
شهر چغچران – غور