آرشیف

به استقبال از مطلع شعر محترم وحید (ادا):

(کوچه ی ما) معبرهزیان وجرت است وجفنگ           عابرش فارغ بود ازالطفات نام وننگ
 
 
هرزه تازیها
 
 
هرزه تازیها کجاباشدبه نفعت ای گرنــگ        گوچرانوشی بجای شهد زنگــــار شرنـــگ
ازتملق نان به کف آوردنست خبط بزرگ        بهتراست زانو زنی در(کوچه) پهلوی تبنگ
زندگانی راچراســـازی بخــود دام فریــب       ازدو رنگیها چرا رخشت نمیگیـرد درنـــگ
ازتجارب دیده اند اصحاب روزوروزگـار       حلقه ها افتد به پای مرغ چالاک و زرنـــگ
برعــروس نثــــر میبــــینم به اقلیــــم ادب       از(عظیمی)میکشد برجان لباس رنگ رنگ
همچوآن فرزانه افسر،خسرو ملک سخــن       کی تویابی هرچه پالی با تلســکوب فرنگ
آنکه دارد بربلندای هنــــر جـــاه و مقــــام       آخرانصافست آیی همچو آخوندی به جنـگ
طرف بالا عاقلی هرگـــزنینــــدازد خــــدو      میرسد برمغزتو آسیــب پـــژواک خدنـــــگ
سخت آزرم آورد برکس که میلافـدزعقـــل      گربجان حق پرستـــان میکشد میـــل تفنـگ
نیست (فرخاری) مبارک این ستم برتوده یی
آخرین فردش نمیترســـد زچنگــــال پلنـــگ

 مولانا عبدالکبیر (فرخاری)
ونکوور، کانادا