آرشیف

2015-6-19

سیداکرام الدین طاهری

نیم نگاهی به پارلمان جدید ، زد و بندها و مسؤولیت هـــــای نماینده گان !

 

قرار معلوم دوره کاری شورای ملی گذشته به پایان رسیده و قرار است پارلمان جدید برای پنج سال آینده روی کار آید. با وجود زد و بند های مستقیمی دادستانی کل کشور و مداخله مخفی نهاد های دیگری حکومتی در دوران انتخابات و بعد از آن در قسمت اعلان نتایج ابتدایی و نهایی و اعلام نتایج نهایی همه استان های کشور بدون غزنی و سروصداهای بوجود آمده ، بلاخره ستاد انتخابات افغانستان نتایج همه استان ها را اعلام کرد و نامزدان برنده انتخابات مجلس نماینده گان بطور قطع شناسایی و کارت های اعتباری خود جهت آماده گی ورود به مجلس نماینده گان را بدست آوردند. طبق قانون اساسی و قانون انتخابات بعد ازینکه نامزدان پیروز مشخص و اعلان میشوند ، پارلمان هر چه زودتر باید به کار خود آغاز نموده تا از خلای قدرت در دولت جلوگیری بعمل آید. که متأسفانه بنابر بازی های پشت پرده که در دوران انتخابات و بعد از آن وجود داشت و بوقوع پیوست ، پارلمان جدید و نماینده گان برنده چنانکه در قانونی اساسی کشور پیش بینی شده ، بکار خود نتوانستند آغاز نمایند که منجر به ازدیادی مشکلات  در طول تقریباً5  ماه گردید و نگرانیهای زیادی را در بین شهروندان کشور خلق نمود. 
 
 قسمیکه در بالا ذکر گردید یکی از مشکلات جدی میتوان 7 وزارت خانه بدون وزیررا وانمود کرد. چرا که 7 وزارت خانه حکومت توسط سرپرست اداره میشود ، سرپرست صلاحیت محدودی را در تصمیم گیریهای داخل وزارت مذکور دارد. این در حالیست نظر به قانونی که در مجلس نماینده گان به تصویب رسید ، وزارت خانه های بدون وزیر یکماه میتواند توسط سرپرست اداره شود و حکومت در همین مقطع زمانی مکلف  است تا شخصی را به مجلس نماینده گان جهت گرفتن رای اعتماد معرفی نماید. پس گفته میتوانیم وقت کابینه ناقص باشد مؤثریت و خدمات رساندن برای مردم هم غیر سودمند و ناقص است که خود سبب افزایش مشکلات در روزگار مردم  میگردد.
 به هر صورت امید میرود هر چه زود تر نماینده گان جدید مردم در مجلس به کارهای خود آغاز نموده و مصدر خدمت به مردم گردند. 
نماینده گان مردم در مجلس ضمن اینکه دو مسؤولیتی بزرگ یعنی تصویب قوانین و نظارت از کارکرد های حکومت را دارند ، مسؤولیت های دیگری از قبیل رسیده گی به شکایات مؤکلین ، بازسازی استان که از آنجا انتخاب گردیده اند، فراهم سازی تسهیلات زنده گی برای مردم منطقه شان را نیز دارند.  این بدین معنا نیست که نماینده گان خود باید در کار ها مداخله کنند، بلکه حق پیگیری جدی وعده های که حکومت به استان مربوطه اش را میدهد ، دارند. 
از جهتی دیگر دولتی بدون پارلمان مشروعیتش زیر سوال است. چراکه وقتی دولت میگوییم ، دولت سه ارگان مقننه ، اجراییه و قضاییه را در بر میگیرد نه اینکه اجراییه و قضاییه موجود و مقننه وجود نداشته باشد. چونکه هر یک از ارکان دولت تایید و تکمیل کننده دو رکن  دیگری در دولت میباشد. پس گفته میتوانیم در دولت که یک رکن آن موجود نباشد ، دولت ناقص بوده  به علاوه اینکه نمیتواند هیچ کاری مؤثری نماید ، آهسته آهسته به سوی تشدد سوق گردیده و از آن یک حکومت دیکتاتوری مردم ستیز بوجود میآید.  
 
ازین لحاظ بهتر اینست تا هر چه زودتر باید پارلمان جدید آغاز بکار نموده تا از خلای قدرت و نامؤثریتی کارها جلوگیری بعمل آید. همانطوریکه در قانون اساسی کشور ذکر گردیده  رییس حکومت مؤظف است تا هر چه زودتر شورای ملی جدید را افتتاح نماید. چرا که هر روز تأخیر سبب افزایش بی بند و باری و کشمکش ها جدید گردیده  و جنجال های بزرگی را بوجود میآورد. من فکر میکنم کشور مشکلات کافی دارد نباید در پی  بوجود آوردن مشکل جدید بود .