آرشیف

(زبانشناسی ابزاری توانمند درنقد تاریخ نگاری رسمی)

چکیده:
بررسـی زبـان اهمیت ویژهای در مطالعات اجتماعی و تاریخی دارد و پدیده‌ای جدا از دیگر پدیده‌های جامعه‌ی تمدنی نیست همانگونه که محیط طبیعی باعث تفاوت و تنوع در نوع کلمات عینی و محسوس میشود. سطح تمدنی و اجتماعی محیط انسانی نیز باعت تمایزکلمات ذهنی و مفهومی میشود. انتقال معانی و مفاهیم بدون زبان غیر ممکن است.زبان خود نشانه وجود و ابزار ورود به حوزه تمدنی و همچنین بستری برای انتقال آن میباشد.
در تاریخ نگاری رسمی، بنیان دیانت اسلام و زبان فاخر عربی_قرآنی بر پایه اسطوره توحش و بدویت، یک تجمع بدوی (جامعه یِ طبیعی) در یک منطقه بیابانی معرفی میشود. در این تاریخ نگاری تمدن اسلامی را منقطع از عرب در نظر آورده، نشر و بسط علوم مختلف در سطح منطقه ای و جهانی به مللی بخشید شده است که واژگان کاربردی آن علوم و فنون و تخصص ها  و حتی نام آن علم را تا یک قرن پیش در زبان قومی خود نداشتند و این تمدن مرهون فرهنگ، تمدن و خلاقیت آن اقوام میداند.
شالوده و بنیانهای تاریخ نگاری رسمی بر اساس سنت نقلی و روایت محوری استوار است و اسناد موجود همسو با روایات موجود تجزیه تحلیل میشوند. به عبارتی اسناد عینی و مشهود هویت و جایگاه مستقلی در آن نداشته و تابع روایات غالب هستند و هر سندی که تضاد یا انحراف از روایت غالب را نشان دهد به حاشیه رانده میشود. حتی در تاریخ نگاریهای انتقادی و نوین نیز تنه اصلی تاریخ نگاری رسمی به صورت  امور بدیهی و طبیعی بدون هیچ گونه چون و چرا  پذیرفته شده شرح و تفسیرها بر روی حواشی و شاخ و برگ آن شکل میگیرد.
تاریخ نگارهای نو و انتقادی به شدت تحت تأثیر همین تاریخ نگاری رسمی هستند و از نظر ایدئولوژیک اتفاق نظر ندارند و به هیچ وجه وارد مقوله روش شناسی در تاریخ نگاری نشده اند. به عنوان مثال تاریخ نگاران مذهبی به دلیل تاثیر از تعلقات مذهبی محقق و با هدف تطهیر اسلام فقط به دنبال تخفیف سبعیت و عصبیت منتسب به اعراب صدر اسلام هستند یا تاریخ نگاری ترک وآذربایجانی به جای نقد بنیانی و جدی تاریخ نگاری ایرانی – پارسی به دنبال جای پایی بیشتر و بزرگتر درتاریخ برای خود هستند.
بارزترین تفاوت بنیان اندیشی با تاریخ نگاری رسمی و مکاتب انتقادی و نوین در روش تحقیق و تاکید بر اولویت بندی دوباره اسناد منابع می باشد. بنیان اندیشی در بررسی نحوی تکامل خط عرب یا چگونگی نگارش و جمع آوری قرآن و مباحث مرتبط با آن، به قرآن نگاریهای موجود بیش از اقوال و روایات موجود تاریخی اولویت و اهمیت میدهد.
کلیدواژه: نقدی بر تاریخ نگاری رسمی، زبان شناسی و تاریخ نگاری نو، سنت نقلی درعلوم، تاریخ علم یا داستان
 
" زبانها از لحاظ واژگان آشکارا با یکدیگر متفاوت اند. و این تفاوت به طور عام به تفاوت محيط سخنگویان آن زبانها وابسته است. مثلا ورف مشاهده کرده است که زبانهای اسکیمو برای انواع مختلف برف واژه های گوناگونی دارند. در حالی که در زبانهای اروپایی فقط یک واژه برای برف وجود دارد. اما زبان آزتک (Aztec) در این مورد حتی از زبانهای اروپایی فقیر تر است؛ زیرا ستاک یک واژه را برای سرما، یخ و برف به کار می برد.” (موقن،1378)

ادامه مطلب در اینجا