آرشیف

چومی بینی جهان است آزمونگاه
بیا! در امتحان، باشیم حاضر

چوبربندی ازین هنگامه محمِل
قضاوت میکند تاریخ،آخِـــر

نماند تا ابد ظلمِ ستمگر
زدست کوتۀ مظلوم،قاصِر

نه عجزِ بیوۀ ماتم کشیده
نه آن اشک یتیمِ خسته ظاهر

نماند قصر وایوانِ فلکسا
نه خاکستر نشینِ گشته خاسر

نه این مستی زجام خون مردم
نه این پستی نامطلوبِ حاضر

الاای منعم اندر نازو نعمت
ببین حال فقیرانِ مجاور

بسی خوابیده اند بی قوت شامی
توغرق نعمت و آسوده خاطر

چوبنشیند غبار ظلم ومستی
حقیقیت میشود بی پرده ظاهر

به بند نام ننگ وزور وثروت
بسی در زیرپرده گشته کافر

مصیبت نامۀ این مملکت را
کسی یک روز خواهد خواند آخر