آرشیف

2014-11-17

عزیزه عنایت

نوشگفتــن

چقدر سکوت تلخ است به شبی سیاه و تارم
کــه بیان کنــد فضایم غــم و درد آشکـارم

بــاغ سبــز آرزویم زهــوای غــم فســـرده
که نسیــم نــو شگـفتــن نـوزد بـه نـوبهارم

بسرایــم ازجـدائی وحـــدیـث غربت اینجـا
که حـریـم شب بـلرزد زنـــوای شعله بارم

چنـد,ازپـی امیـدی همچـوآهـوی تـپـیــد ن
نشــود حصـول مقصـد ز تلاش بـاربـارم

مرغ دل به سینه دارد هوس زتن رهیـدن
ننگرد,فلک به زخمی دل وآه پر شرارم

منم و هـزار قصه زشیرین و تـلخ هستـی
چه بسا ست یاد گاری زگذ شت روزگارم

گـه گـه فضـای تارم زفروغ گـریه گــردد
روشن و پر از ستـاره زدوچشم اشکبـارم

زغبــار تیــره بختی  نتوان کسی رهیـد ن
به کجا برم ( عزیزه) غم خود کجا گذارم؟

                   
17/6/2011
هالنـد