آرشیف

گذشت از عمر ما سا لی که پر ابرو ز تو فان بــود
بـبارید سنگ و آتش را به آن خا نه که ویران بـود

به سیل و باد تو فا نش گــرفـت جـان ضعـیـفــان را
نمود ما تم سرا بر خلق به آنـجـا ئیکه سا مان بود

تگر گ مرگ بارید وشکست بـرگـی گــل وشـاخـی
نمود اشکی غمی جاری جـنون او بـه نـو سـانـبـود

بـجـنـگ نـور ظـلـمــت هـا زرعــد بـرق بـی بـا کش
گــره خــوردی نـفـس بـر تــن هیو لای زدوران بود

بــرای ســود ســرمــایــه گــرو گــان کـرد عا لم را
نـبــودش ســود بـسـیـاری که خرچ او فرا وان بود

ســیــا وقـــا عـــده بــا هـــم ز ســر کـردنـد بـازیـها
چـنــان کــردنــد جـنــا یــا تی کزو دنیا به افغان بود

صـبــو ح خــویـش پـر کـردنـد ز خـون مـا وعراقی
یـمــن را پــا وسـر بـستـند به آن دامیکه پنهان بود

جـنــون کـردنــد بـهـر رنگی که دارند فتنه ها بر پا
چـو گـیــرنـد زان میان نفغی مگر آنجا حریفان بود

بـکــردنــد زیــر پــای خــود غـرور فـخـر انسان را
زدودنــد رســم و ائـیــن کــه مـیـراث نـیـا کـان بود

رواج ایــن جـهــان کــردنــد تـرور وحـشت و بیداد
گناه از دگران خواند ند مـگــر عـمـالی نا دان بود

بـه مـعــتـا دان بـیـفـزودنـد بشد لشکر کشی بیشتر
فـضــا آلـوده‌ تــر گشت ضرر ها یش به انسان بود

هــر آنـچــه در ز بــان گـفـتــنـد فـریـب خلقها بوده
خلاء فش در عمل کردندبه آن قسمیکه پیمان بود

هـمـیـن بــوده رواج دهـر که گفتیمش بسی کو تاه
زان شـمــع روان مـا بـه ا تشها چه سو زان بود

همین بود انتظار مـاکـه بـیـنـیم این جهان با صلح
نه بستند رخت ذلت هابه سـانی کـه ار ما ن بـودد