آرشیف

تعلق داشتن در یک اندیشه" دینی، سیاسی، اخلاقی… حق مسلم یک‌ انسان است. ممکن است یک باور برای من بسیار نیک و پسندیده باشد، اما برای دیگری این باور خرافه، پیش پاه افتاده و ناچیز پند داشته شود. بدون تردید باورهای ما را محیط، اجتماع،… و هم نشینی های ما تعین می کند.
تمایل به یک حزب سیاسی، علاقه مند شدن به یک رهبر سیاسی، همکاری و همرای با یک اندیشه حق مسلم هر هم دیار ماست و هیچ کسی هم نمی تواند مانع شان شود.
 هم‌دیاران ما هم  تا زمانی می توانند از این حق استفاده کنند که این حق مانع آزادی های فردی و منافع عمومی هم‌دیارهای دیگری شان نشود. وقتی حقی که مانع حق تلفی های دیگران شود، آنجاست که ممنوعه می شود و باید به خاطر منافع عام در برابرش استاده گی کرد.
تمام دوستان و بزرگان ما که علاقه مند کار با تیم‌های انتخاباتی هستند،‌ کار پسندیده ای است و حق دار اند که هریک، با یک تیم مشخصی کار و کمپاین کنند، اما وجدانن باید منافع عموم مردم غور را در نظر داشته باشند.
اگر بزرگان و جوانان غوری واقعا خود را از مردم غور می دانند و دل شان برای مردم و دیار محروم شان می سوزد، سعی کنند بعد از مطالعه عمیق و دقیق، از چند تیم محدودی که عقلا پیروزی شان زیاد امید می رود با هماهنگی تمام حمایت و پشتیبانی کنند.
حمایت و پشتیبانی مردم غور از تیم های انتخاباتی  این بار نباید بر اساس تمایلات قومی، زبانی، حزبی، رفاقت ها، معامله گری های احساسی و مادی باشد.
این بار ایجاب می کند که مردم غور با درک درستی از محرومیت های تحمیلی و کمبودی های رنج آور محیطی خود تعهد سیاسی منظمی گرفته و سپس به پای صندق های رای رفته و اراده خویش را بر اساس منافع خویش استفاده کنند.
شخصا شناخت که از مردم عام غور دارم، مردم های صادق و با تعهدی هستند. کماکان تا آنجایی که منافع مردمی برای شان فهمانده شود با تمام تاب و  توان خود استاده گی صادقانه و مدبرانه می کنند.
بد بختانه بزرگان سیاسی ما در طی چندین سال باید بپذیرند که با اعتماد و اعتقاد راسخ این مردم بازی های نا جوانمردانه و یاهم نادان صفتانه‌ی انجام داده اند.
بزرگان و شخصیت های قومی دانسته و یا ندانسته، بیش از حد مصحلت اندیشی ملی داشته اند و کمتر به مصلحت و منافع محیطی و مردمی خود  توجه لازم و ضروری داشته اند.
رهبران قومی و مردمی غور باید بدانند که در نظام کنونی تاکید بر منافع محیطی باید از طرف شخصیت های همان محیط در قدم نخست کار شان قرار داشته باشد.
هیچ ممکن نیست که یک قندهاری، بدخشانی، کابلی، جلال آبادی و… دلسوز، ملی و ملی‌اندیش بیاید از همان محیط خود بگذرد و برای  منافع مردم غور گلوه پاره کند، یاهم رنج و مشقتی را متحمل شود.
هرکس در تلاش ساختن خانه خود است و این حسی فطری و در وجود همه موجود است. افغانستان در وضعیتی قرار دارد که نیاز است هرکس برای محیط خود تلاش کند. شما هرگز تا خانه تان کاملا ساخته نشود به فکر خانه همسایه تان نمی شوید.
وقتی شکم خود تان سیر نشود نمی توانید به همسایه تان غذا کمک‌ کنید. فعلا هیچ ولایتی نیست که مشکلات و چالش های خود را نداشته باشد و کم هم نیستند مردم های که می خواهند تمام مردم افغانستان باید خدمت گار شخصی خانواده‌ی شان باشد. 
باید ما مردم غور بدانیم که معاملات سیاسی هیچ تفاوتی با معاملات اقتصادی ندارد. ما باید بدانیم چیزی با ارزشی  را که می خواهیم بدهیم باید در عوض یک چیزی با ارزش دیگری را به دست بیاوریم.
وقتی آرای ما در تعین زعامت و رهبری یک‌تیم نقش دارد. باید خود ما هم در نقش تیم برنده سهیم باشیم.
مشارکت سیاسی، ساخت بند برق پوزه لیچ  و سرک مرکزی  خط سرخ ما مردم غور است.
 هر تیمی که برای ما تعهد مشارکت سیاسی می دهد و پذیرش منطق، ساخت بند برق غور پوزلیچ و سرک مرکزی در سر خط پلان های انکشافی اش قرار دارد برای ما قابل قدر و قابل حمایت است.
امید می برم که شخصیت های مردمی و سیاسیون غوری متوجه این موارد شده و در قسمت هماهنگی مردم غور از همین حالا برنامه های خوده روی دست بگیرند تا باشد که دیگر  مردم ما به عنوان ماشین های رای دهی و پول بگیر های در باری لقب نگرفته و غور  از زندان سیاسی و جغرافیایی بیرون شود.

نثار احمد کوهین 
۶/۱۱/۱۳۹۷
کابل_ افغانستان