آرشیف

 
 
بنده خوشحالم باز در خدمت شما هستم و شما را عرض ادب دارم .
شما میدانید که گنگ بیچاره که خواب دیده قصه خوابش را به زبان گشاده باز گو کرده نمیتواند زیراکه معلوم است گنگ است و مشکل بالاتر از آن این است که شنونده ها همه کرند و شنیده نمیتوانند پس قصه خواب راچگونه بگوید و کی ها بشنوند.
 
در مورد چه خوش گفته مولوی

من گنگ خواب دیده و عالم تمام کر
من عاجزم زگفتن وخلق ازشنید نش

     قابل تذکر این است که همه میدانند آب از کجا صاف ماهی از کجا گرفته میشود و قصه واقعی از کجا آغاز و بکجا ختم میگردد . نباید فراموش نمود که در جامعه و یا محیط که زندگی مینمایم مهم حرف است که ارزش شنیدن را دارد نه حرف گو.
انتقاد نمودن آسانتر است نسبت به انجام کار ها و رفع نواقصات زیراکه زندگی نمودن در جوامع مختلف مشکلات مختلف دارد.در همه حال مشکلات را باید مهار نمود و از گسترده شدنش جلوگیری کرد. آنعده کسانیکه توانایی شنیدن و انجام کاررا دارند نباید خود را بگنگی و کری بزنند و همیش فارغ بال زندگی نمایند.
بنآ همه قلــــم بدستان کشور متوجه انعـــــــکاس حقایق در همه عرصه هاباشند و درراه حل  راه های موثر را باز گو نمایند و در رفع همه نواقصات باید نظر به توانمندی ها همکار ی نمایند . تا کار بجای نرسد که قلم را دهقان بگیرد و بیل را قلم بدست در غیر آن شما میدانید که کار بکجا می انجامد .
ضرب المثل عام است که ( به بیردی گفتن بمان)اگر ما راجع به زاد گاه مان حرف میزنیم و یا در مورد کشور مان و یا در مورد نحوه خوب کاری مان همه و همه گپ هایست که به آن دقـــت شود . چراکه شخصــــــی می نالد که درد دارد نه بهانه جویی میــــکند . داکتری در کار است که تشخیص نماید جور کیست و ناجور کیست تا ناجور را تداوی و تنبل را از زیر لجاف بیرون نماید. در غیر آن بهانه های مریضی همه را در خواب غفلت خواهد برد .
شاعری میگوید که

(تنبلی آرد به چشمان تو خواب
میشود آینده ات یکسر خراب )

    بیشتر عرایض ام را باز گو نکرده وبه جملات تیت و پراکنده  خویش خاتمه میدهم.
 
وسلام
محمد سرور انوری غوری
کابل