بسم الله الرحمن الرحیم!

از آن روزیکه انسان پا به جهان هستی میگذارد، وتا روز مرگ  هم طبیعت وهم  مخلوخات دیگر دشمن انسان است. با وجود این همه دشمنی ها، انسان‌ در قدم اول دشمنی واعداوت را از خود شروع میکنند؛ پس طوریکه ملاحظ میگردد این دشمنی هادر بین  خوانواده ها ، منطقه ، جامعه وکشورما به یک بیماری مزمن تدیل گردیده است.

اقشار جوانان در هر منطقه و جامعه‌ به لحاظ برخورداری از توان، انرژی، قوه ای فکری انتی تعصب، استعداد های فروان قادر است، که نقش تعیین کننده ای در آینده جامعه داشته باشد.  جوانان در منطقه وجامعه سرمایه اصلی آن منطقه وجامعه محسوب میگردند که میتوانند زمینه‌های رشد وپیشرفت آن منطقه وجامعه را در عرصه های مختلف علمی، آموزشی وپرورش، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، هنری، ورزشی وغیره فراهم نماید. از جوانان انتظار میرد تا تلاش نمایند توان وعزم راسخ خود را بکار انداخته با هم متحد شوند جهت بهادادن قوه فکری خود وبهبود وضیعت خود تلاش ورزیده در ین راستا منتظیر هیچ‌کس نباشند. و بایدجوانان  درجامعه وکشور خویش نیز نسل جوان، سهم بزرگی از تحولات وپیشرفت های جامعه وکشور را بر عهده داشته باشند. اما متأسفانه ما جوانان به این باوریم که از انرژی، استعدادها وقوه فکری ما طوریکه در یک جامعه وکشور ضرورت است استفاده نمیشود وبه مسؤولین هشدار میدهیم که درین راستا توجه جدی داشته باشند.

در شرایط کنونی مسؤولین محترم باید بدانند که جوانان  بخش اعظم و جدا ناپذیریک جامعه اند. واین قشر درهیچ زمان از مردم وجامعه به دور نبوده بلکه به جوانان در ساختار نهاد ها ،مسؤولیت ها، نقش وشخصیت آن‌ها توجه نمایند.

اما در جامعه وکشور ما به هیچ یک از خواستهای  جوانان توجعه نمیشود، و از نیروی جوانان استفاده معقول صورت نمیگیرد نیروی فکری وفزیکی جوانان ما به باد فنا میرود؛ البته دوره جوانی یکی از با لذت ترین ویا پُر غُرش ترین دوره های حیات در زنگی انسان است. چی در دوره طفولیت باشه ، چی در دوره شاگردی درمکاتب ، چی در دوره محصلی در دانشگاه‌ها و چی در دوره کار و وظیفه در دوایر دولتی وغیر دولتی باشد، این  لحظات نوین زندگی در اجتماع قرار دارد که همه باید برای انکشاف فکری و جسمی آن را تشویق نمایند یا بهتر بگویم مسؤولین بخاطر رشد استعداد های جوانان و جوانانی نیرومندو برومند درجامعه توجه جدی نمایند.

مسؤولیت جوانان در جامعه شان درک آگاهانه در عمل‌کرد  آن‌ها ،سهم فعالانه علمی، فرهنگی، سیاسی و مشارکت ملی جوانان، مساله حیاتی مکاتب ومدارس علمی، فرهنگی واجتماعی چون که در اثر عدم پلان های  منظم علمی، فرهنگی وسیاسی جوانان ما را به فرهنگ‌های بیگانه گان تشویق  میکند که این ضعف دولت و نداستن وجود جوانان در جامعه است.

در‌واقع امر شخصیت گیری جوانان تا شناختن مسؤولیت ها از گهواره تا گور ادامه خواهد داشت. جوانانیکه مسؤولیت مبرم خوانوادگی، شخصی، اجتماعی ونظایر آن به وجه احسن انجام خواهند  داد. جوانان نسبت به والدین وبزرگان جامعه خود یک کتله نوین ویا عنصر بالنده اجتماعی هستند که اگربصورت سالم ومنسجم سازماندهی شود،پیام ترقی، نوآوری،ابتکارات جدید، بلوغ ها وگزینه های نوینی درنهاد های مادی ومعنوی واجتماعی درجامعه میگردند.

یکی از مشکل جوانان در جامعه این است که افراد جامعه با استعدادهای فکری  و توانایی‌های فزیکی جوانان اعتماد ندارند، وندانستن چنین استعداد ها در وجود جوانان باعث مشکلات متعددی جامعه وعدم رشد افکار جوانان میشود؛ طور مثال اگر حضور پررنگ آینده سازان جامعه را نادیده بگریم به تهدید وبحران جدی درمنطقه وجامعه رو برو خواهیم شد. مثلاً اختلافات جامعه، بی‌سوادی و کم سوادی ، نبودن امکانات آموزشی مناسب، کمبودمعلمین واساتید با بروزکردن این‌ همه مشکلات اولاً جلو استعداد ها ی جوانان وبعداً منطقه وجامعه را بسوی عقب مانی سوق میدهد. پس اتحاد ووحدت، همدلی، همدردی تمام جوانان مراکز وپای گاه ای اصلی منطقه وجامعه در روند شکل‌گیری جوانان بوده وخواهد بود.

پس پیام من به  تمام جوانان چی دختر وچی هم پسر این است  که ما باید وجیبه ایمانی راسخ به ذات خداوند «ج» و  وجدانی راسخ به خود را اَدا نماینم باهم کمر همت بسته وبا افرادیکه با وعده‌های درغین خود مردم وجامعه مان را فریب دادند ومیدهند؛ همچو انتی ویرس گونه حرکت نماینم  و هر گونه اندیشه، ومفکوره های خرفاتی، نفاق برانداز، ضد وحدت و همبستگی و کشنده را شناسائی نموده بدون وقفه آن ها را صلب رشد، تحرک و قرنتین شان کنیم. جوانان همیشه یگانه هدف شان خوشبختی مردم وشگوفایی منطقه وجامعه شان خواهد بود.

همیشه شبز وشادان باشید!!!

به امید نظریات وپشنهادات شما خواننده گان محترم

با احترام

29 عقرب 1390

فیروز کوه