آرشیف

 
 چند سال است که ستون « صاف و پوست کنده ها»ی ماهنامۀ فیروزکوه  کارنامۀ های ناکام و ناحق افراد آلوده به فساد حکومت را بی پرده کالبد شگافی کرده است . افراد که فساد هستۀ هویت آنها را شکل داده است ؛ مورد هجوم اصطلاح  « نفر شماره (1) » ستون « صاف و پوست ها»ی فیروزکوه قرار گرفته اند. صورت و محتوای اصطلاح « نفر شماره (1) » آنچنان به ادبیات عامیانۀ مردم غور جا خورده است که توجۀ همه گان را به خود جلب کرده است . اکنون در هر گوشه و کنار جغرافیای پهناور غُور هر خراب کار به نام « نفر شماره (1) » یاد می شود . این اصطلاح ، برای افراد که قصد و نیت خراب کاری را دارند ؛ اسم عَلَم گشته است . در سال جاری این اصطلاح به گونۀ بی پیشنه ای بلوا به پا کرده است . زیرا فروپاشی مدیریت و سُوء استفاده از صلاحیت ها و امکانات دولتی در این سال به گونۀ بی پیشینۀ محسوس بوده است . عدم توجۀ حتی موضع گیری ادارۀ محلی غور در برابر مشوره های سالم و سازندۀ نهاد های مردمی که به خیر و فلاح و رستگاری دولت و مردم می اندیشند ؛ سبب شد تا این اصطلاح هر بار نسبت به گذشته با محتوا جدیدتری عرضه شود . این روند خوف مسؤلین خاین حکومت را بیشتر کرد و تعدادی آنها  وادار شدند تا به آدرس رسانه های غیر دولتی ، پیام ها و عکس العمل های مختلف و متعددی داشته باشند . زیرا هر مسؤل خراب کار خود را مصداق این اصطلاح دانست که نیت ما هم همین بود تا هر کارمند ناکام خود را زیر تابش تند این اصطلاح احساس کند و از ترس هم که شده رُو به اصلاح آورد .
 از آغاز سال جاری داکترعبدالله هیواد والی غور از لحاظ روحی خود را شدیداً مجروح تهاجم این اصطلاح دید. ناچار شهرت مکمل خود را ثبت کتاب آشنایان کرد و با استمساک به یکی از موارد ستون صاف و پوست کنده های شماره ماۀ سنبلۀ فیروزکوه درویشانه رُو به شَکوَه  آورد و با ارائۀ عرایض و مکاتب مختلف و متعدد از تمام ادارات ، حتی از شخصیت های غیر دولتی استمداد جُست تا به قیمتِ گرفتن جانی یا ریختن خونی و یا حد اقل سلب آزادی فردی فشار بالای خونش پایین آید . با وصف که در همان مورد هم صراحتاً از کسی یاد آوری نشده است ، آنجا هم اصطلاح « نفر شماره (1) » به کار رفته است ، که مخاطب خاصی ندارد . به هر حال توقع می رود که با نشر این مطلب ارگان های ذیربط دولتی و شخصیت های محترم مردمی به عُمق قضیه راه یابند تا از یک طرف مشاورین که در تمام قضایا دامن تَر دارند ، دهن خود را ببندند و نتوانند بیشتر از این طرح توطئه بریزند و  از روی دیگر مدعی کلان از بی کسی در میدان مبارزه خود را به پای ستون ( از هر دهن سخنی ) شنسب ؛ انتحار دهد .  به هر حال حرف اصلی این جا است که داکترعبدالله هیواد از سفر های خود توسط هوا پیما های پکتیک منکر نیست و مورد نادرِ را میتوان سراغ داد که بدون پکتیک سفر کرده باشد .  مسّلماً این مسافرت ها از بودجۀ شخصی ناممکن است ، از روی دیگر پکتیک کسی را بدون کرایه از جای به جای دیگری انتقال نمی دهد . بنابراین ، یقیناً این هزینه متعلق است به یکی از دو راۀ ذیل :
اول –  اگر این پول از بودجۀ دولت پرداخت شود و والی ها  صلاحیت مصرف آنرا داشته باشند که خوب ، والی غور هم در برابر انتقاد رسانه فقط موضوع استفاده از صلاحیت خود را مطرح می کند و گپ خلاص می شود و یاهم روندِ را که فعلاً می پیماید !!
دوم – اگر این مصارف متعلق به بودجۀ خارجی ها باشد ؛ گپ بیشتر از پیش خراب و کلان می شود . چون دعوای افراد که در سطح بالا انتقاد دارند ؛  به کُرسی حق می نشیند و تعلق ادارۀ آقای هیواد به خارجی ها را یقینی می سازد . در این صورت تاریخ معاصر افغانستان هم قضاوت خود را می کند ، آنگاه ستون « صاف و پوست کنده ها»ی فیروزکوه و « از هر دهن سخنی» شسنب ؛ مآخذ معتبر تاریخ معاصر افغانستان می شود . که باز هم به نفع اصحاب فیروزکوه و شنسب  است و حقّانیت قلم سبز منتقدین با ایمان و راستین شرایط جاری را ثابت می کند.