آرشیف

  
امروز دیگر برای همه دست اندر کاران.ر سانه ها این امر ثابت شده است که رسانه های جمعی علاوه بر آن که ابزاری برای تفریح وسرگرمی مردم اند،ابزاری برای تعلیم وتربیه،فکر واندیشه، تحول وتکامل جامعه بوده وازین جهت است که بسیار حایز اهمیت اند.به همین سبب میتوانند نقش مهیمی در تعلیم وتربیت روحی وفکری نسل حاضر به خصوص نو جوان ایفا بکنند.این ابزار ووسایل همچون رادیو وتلویزیون از لوازم ضروری زندگی اجتماعی شده است، این ابزار ولوازم زندگی مردم را با رویداد های پیوند میدهند که در زندگی روز  مره حایز اهمیت زیاد میباشند. رسانه ها برای مردم میدانی را فراهم میکنند که آنان بتوانند در آن افکا ر وازکار شان را در زمینه مسائیل که بر زندگی روزانه شان تاثیر میگزارد مبادی کننده وسبب میشوند تا مردم در ک عمیق تر از خود،محیط ونهادی شان پیدا بکنند.
رسانه ها تعلیم دهنده گان اند که ادعای معلمی ندارند رادیو دیگر از مخاطبان خود انتظار دارند که دو زانو مودب در مقابلش زانو زده وبه او گوش فرا دهند تا مطلبی را از چهار سمت جهان فرا گیرند، بلکه در تمام شبانه روز ودر هر مکان وبرای همه اقشار بخصوص جوانان ونو جوانان مطالب بسیار متنوع وجزاب ارایه میدهد.
 تلویزون این جعبه جادوی قرن بیستم از جهت جزابیتهای ظاهری وسرگرم کردن تماشاچیان،گوی سبقت را از دیگر رسانه ها ربوده است، به حدی کمتر بیننده از میان برنامه های تلویزون انتخاب میکنند،بلکه این تلویزیون است که برنامه های جزاب خودرا بر بیننده گان تحمیل مینماید.جمع شدن عناصر سمع وبصری ونیز حرکتی در تلویزیون این وسیله را در نظر آنها دارای جزابیت دو چندان کرده است وخود انگیزه نیرو مندی است تا کودگان ونو جوانان وقت زیادی را صرف نشستن در پای آن کنند.البته نه برنامه ها ی انحرافی مانند سریال های بی سرو پا.
روز نامه ها،مجلات، وحتی کتاب ها،با چاپ مطالب متنوع ورنگ آمیزی های جزاب وداستان های شگفت انگیز مخاطبین را بخود مجزوب میکنند.
رسانه ها در بسیاری از مواقع بر پدر ها،مادرها،معلم ومکتب در تربیت نوجوانان پیشی میگیرند.مطابق ارقام انترنیتی حدود 10 فیصد از شبکه های انترنیتی وتلویزون متعلق به مراکز فساد اخلاقی ودرحدود 90 فیصد دیگری از آنها مربوط به دایرت المعارف،علمی، اخلاقی وتربیتی است.