آرشیف

برای همه سوخته دلان تقدیم است،امید است از آن به حقیقت لذت ببرند.

گُفتمت اَیــــــدل!چرا؟بی من به هر جا میروی
با بسی شور و نــــــوا، تو بی سر و پا میروی
رازِ تو هر کس ندانــــــد،ای فدایت جســــمِ من
مُشتِ خا ک بر من گذاشته ،سوی بالا میروی
شور ذوقِ تو تمامآ،در سما ع وانـــدر خروش
همچو مجنــون ،بهرِ لیلی سوی صحرا میروی
دردِ هجرانِ کسی،هردم کَشَد د ر آغــــــــــوشم
بی مُحابا از کنــــــارم،تک و تنـــــــها میروی
یا مرا با خود بَبَر!یا خود بپای ! اندر کنــــــا ر
گـَه نهان از چشم خَـــــــلق،وگـَه هُویدا میروی
عقــل ،گویــــد بــــنده را ،دگرمَپیچ با رازِ د ل
شــُد ز سر عقـلم عزیــزم!تـو بیپروا مــیروی
طــبع خوش از کس ندیــدم،موءنس جــانم تویی
هر کُجا خــــواهی روی،با ساز و سُرنا میروی
شمعی سوزانم زغمهات،اشک ریزان در رَهَت
سر کَشَم از جَهل و غفلت،ای تو دانــــا میروی
این چه حا ل است من ندانم،این بُودعُجزِ بـــَشَر
سر خوش از آن رفتنم،تو خوانده طـــه میروی
نـاله ا م بشنو دمی،از فــرقتی بی انتهـــــــا ت
پاک سرشت!برمن نگر!افسوس که بی مامیروی
برگ سبزیِ داشتم، اندر بهــارِ عُمــــــرِ خویش
اندرین پائـــــیزِ دورانــــم،چه شیــــــوا میروی
حَربی ام با نَفس اَ مّـــاره،وذلیــــــل از دستِ او
تو مرا تنها گــــــــــذاشته،بی مُحـــــابا میروی
رامِ من هرگز نگشتی،من کیَـــم؟با کس چه اَم؟
من اسیرِ این هوایـــــم ،تو قــا رّه پیما میروی
ما نعت کس شُــــدتواند؟یا کــــه سَــدِّاین وآن؟
چشم بر هَـــم گر زنــم،تو تا هَـــریو ا میروی
عِزّ تت اندر بَرَم،هــــــــرجا که هستی با منی
نور چشمم!گه تو با خشم وگه با مدارا میروی
نرم نرمک سوی من آ،تا تــــوان آید به جــان
بی تو زیستن کَی توانم،ای تو طــــوبی میروی
وَ ه چه اشک ازدیده ریزم،درفراقت ای عزیز!
همچو قطــره در بهاران،ســــوی دریا میروی
یا فتم از لطف او،آنهرچه خـــواستم در جها ن
تو عجب موجـــــود زیبایی و زیبـــــا میروی
فرحتی در جان فگندی،از نشاط روی دوست
صد سلام از ما بگـــــو!تــو صف آرءامیروی
رازِ تو بَنهُفته باشد،در پرده هــــای جانِ من
ای تو وامق!من بدانم ،سوی عُـــذرا میروی
جانِ من!سودا به دِل افگنده ای یاد ت بخـیر!
در درون کــــوه و دامن،همچو آ و ا میروی
هفت آسمــــان اِلــه،با عِزّ و فَرّ ،آمــــاده اند
تا مکـانِ قــُد س او ،دانـــــم مُصــّـفا میــروی
این عجب نیست گر بگویم،ذرّه ای از کُنهِ تــو
بهرِ آن دیــدارِ یار، تا غـــــــارِحُـــرّ ا میروی
یَثــِرب ازآن عشقِ او ،تقدیس آن حضرت کُند
همــــرهی صد ها درود،تا آن مُعَــــلاّ میروی
کُفرو شِرک با خود بلرزد،با همان خائین بلیس
حیرانم بر حالِ جــــــــــانم،چون مُعَّما میروی
ناظــران درگََهَش ،  در انتظــارِ روی دوست
حَــبَذا! برتـــو که حقــّا ســـــوی مولا میروی
درجهانِ بی ثبات،اِغواست و نیرَنگ وفر یب
همــچو مــــولانای رومی،نزد یکــــتا میروی
رهنمای من تــــوباشی، در پَی یَت من رفتنی
لحظه ای مَعطل بکُن،یا ،بَل تـو حالا میروی
جُزتُرا ،من کس ندارم،همــــندیم جانِ خویش
خوش بحالِ تو دِلم!تــــــو نزدِ حَــوا میروی
زیب و زینت هم تُرا است،از نسل آن اَبُوالبَشَر
وَالِـــــدَم را گو سلام!چون سوی بـابـا میروی
یاد من کُن با هزارن عذر و زاری و خضوع
زین دیارپُر عقوبت ،می دان که فردا میروی
روز وشب با یاد رویش،در تلاش و ا نتظــار
عازمِ آن کــوه طـــوری،وبعد به سینا میروی
هدیه ای عُمرم تو بودی ،از همان روِزاَلست
لنگ لنگان ،زارونالان، مَسجِدُالاقصی میروی
اصلِ خود بشناخته ای، تا به او، واصل شوی
بی غـم از آسیب و آلام، و واوَیــــلا میروی
یُمن او بر تو رسید و فارغ از غوغای دَهــر
همچو آن پیـرِ هرات، زآن گازرگاه میروی
مرگ با من موءنس آید،ِرحلتِ تو سوی اوست
تـــــوشه نا چیـــــــز داری،دارِعُقــبی میروی
ثُلث عُمرِ من تباه شد، و باقی یی آن یا خُدا!
چون توعُجزدرسینه داری،بهرِ اِرضا میروی
نعمتت داده فــــــراوان،شُکرِاو کــم کرده ای
سوی آن حوضِ کوثــر،بس تو ظلماء میروی
واحِـــدا! این عبدِ تو،درقعـــــر و گودالِ گُنَه
اَیــدلا! زاری کُنان ،در روزِ اَضحی میروی
یـارب! ازلُطفت ببخش،این بنده گولخورده را
(خشنودا!)تو سربکف،درنزدِ الله (ج)میروی
———————————————-
شهر کییف-اوکراءین مورخه07-10-2010م…