آرشیف

 

غمگين مباش: زيرا غم نسبت به ماضي بي قراري و نسبت به آينده ترسان و امروزت را بر باد مي كند.

غمگين مباش: زيرا غم قلب را تنگ، چهره را گرفته و روح را خسته مي كند، و آرزو بوسیله آن متلاشي مي شود.

غمگين مباش: زيرا غم نه گمشده اي را بر مي گرداند و نه مرده اي را زنده مي كند، نه تقدير را تغيير مي دهد و نه سودي عايدت مي گردد.

غمگين مباش: اگر توتنگدستي ديگري بخاطر وامي در بازداشت است، اگر تو وسيله نقليه اي نداري ديگري پاهايش را از دست داده، اگر تو از دردها شكايت داري ديگران بر تابوتهاي سفيد خوابيده اند اگر تو يك فرزند از دست داده اي ديگري فرزنداني را در يك حادثه از دست داده است.

غمگين مباش: مگر نمي بيني ابرهاي سياه چگونه پراكنده و شب گور چگونه روشن و طوفان سهمگين چگونه آرام مي شود؟ پس سختيهايت به نرمي و زندگيت به صفا و آينده ات بسوي نعمتها رهسپارند. ان شاء الله.

غمگين مباش: زيرا بيماري برطرف مي شود، مصيبت زده بهبود مي يابد، گناه آمرزيده مي شود، دين پرداخته مي شود، زنداني رها مي شود، گم شده بر مي گردد، گنهكار توبه مي كند و مستمند توانمند مي شود.

و هرگاه تمامي دروازه ها فرا رويت بسته گردند پس ندا در داده بگو يا الله «حسبنا الله و نعم الوكيل».
پروردگارا، بر چشمهاي بيدار خواب آرام و بر نفسهاي بيقرار سكون و اطمينان بياور و هر دو را به پيروزي نزديك برسان.
پروردگارا، كوردلان را به سوي نورت، گمراهان را به صراط مستقيم، راه گم كردگان را بسوي هدايتت رهنمون گردان، الهي غم را از فكرمان، اندوه را از چهره مان و اضطراب را از قلوبمان بردار.
پروردگارا به تو پناه مي آوريم از هر ترسي مگر ترس از خودت، و از هر ميلان مگر ميلان به سويت و از هر توكل مگر توكل بر ذاتت و از هر سوال مگر از بارگاهت و از هر استمداد مگر از درگاهت، تويي چاره جوي ما، اي بهترين ياور و مددگار.

 

محمد داود« پیمان » 
کابل 10/10/1391