آرشیف

2014-11-17

عزیزه عنایت

نا بــرابـــری هــــا

این چه وضعیست که هر شام و سحر میـبینم

یکی را شاد و د یگر دید هء تر مـی بیــنم

یکی از فقر بود فاقه و رنجــــــور و مــلو ل
ن دیگر را بکـــفش کیسهء زر می بــــینم

آی و بنگر تـــو به بازار غــــریــبان د یـــار
که چه افسرده به هر راه و گـــذر می بـــینم

برسره ءسفرهء مسکین نبود طعــمه ء شــــام
بر سرء خــوان غنی شیر و شکــر می بیـــنم

آن یکی غمزده در کلبه ء تاریک و خمــوش
وآن دیگر را سر حال و به چکـــر می بـــینم

ای ( عزیزه ) نشوی فـــارغ از اندوه غر یب
زانکه هـــر دم بد تـــر از روز دیگر می بینم