آرشیف

ملت افغانستان با آنکه ازجنگ های خانمان سوز، درطی بیشترازسی وپنج سال خسته و مایوس بودند درروزهای آغازین حکومت وحدت ملی، بنابریک سلسله اقدامات وکارهای نخستین که رئیس جمهوراشرف غنی بخاطرتصفیه پولهای ربوده شدۀ کابل بانک،دیدن اززندانها، ازمحیط علم ودانش(مکاتب) وعده های را که برای استادان نسبت توزیع زمین داده بود.درموردغصب زمین توسط زورمندان، وبعضی فعالیت های دیگرش،مردم شریف وطن را تاحدودی باورمند، وامید برآن بود، اگراقدامات رئیس جمهورجدید چنین  باشد بهبودی دراوضاع کشور بوجود خواهد آمد. باوجودیکه ازدورۀ نابه سامان انتخابات ونتایج منفی آن میدانستند، حکومت که باطولانی ترین دورۀ انتخابات ، بدون ابلاغ نتایج آرا وآنهم با میان جگری نمایندۀ امریکا رویکار آمده باشد وزمام دولت برای دوقدرت تقسیم گردد انجامش ازآغازش معلوم بود که منزل به جایی نمیرسد.ولی بازهم چشم براه عملی شدن وعده های این دو رهبرکه دردورۀ انتخابات خویش برای مردم افغانستان داده بودند، نشسته بودند.
دیری نگذشت که ازفعالیت های روزهای نخست رئیس جمهوراشرف غنی کاسته شد.
واین بی تفاوتی حکومت، دربرابرمردم واوضاع کشور،ملت افغانستان را نسبت به حکومت بی باور ساخت که این خود صدمۀ برتدام حکومت وحدت ملی خواهد بود. زیرا درحدود یکسال ازبوجود آمدن این حکومت میگذرد اما تا هنوزموفق به تکمیل ومعرفی اعضای کابینه نشده است، هرروزبدترازقبل اوضاع کشوربسوی نا امنی درحرکت است. همه روزه شاهد کشته شدن هموطنان بی گناه مان درمرکز وولایات کشورهستیم. ملت سرگردان وهراسان  افغانستان نمیدانند بعدازاین به کی باور کنند.و برای کی رای اعتماد بدهند.بی مسئولیتی و بی تفاوتی اشخاص وافرادیکه دررأس ادارات دولتی قراردارند،آدم ربایی،بیکاری،فقر، خشونت برعلیه زنان وامثال آن،باعث شده است که زمینه هارا برای مداخله گران و دشمنان وطن مساعد سازد که زیرپوشش اسلام، فجیع ترین جنایات بشری را درافغانستان  انجام بدهند.چنانچه که شاهد فاجعۀ المناک وتکان دهندۀ فرخندۀ شهید درهیمن دورۀ حکومت وحدت ملی بودیم که ازبی مسئولیتی وبی خبری های ارگان هاومسئولین آن بود که دربرابرچشم پولیس وحتا به همکاری یک تعداد ازپولیس منطقه، این حادثه درد ناک بوقوع پیوست.
ربوده شدن سی ویک تن ازهموطنان مان توسط دشمنان این وطن فاجعۀ دیگری بود که مردم شریف وطن را سخت نگران  ساخته است وتاحال از جانب حکومت اقدام جدی طوریکه لازم بود دراین مورد صورت نگرفت، مردم شریف وطن چه در مرکزو ولایات دست به تظاهرات زدند و خواهان رهایی این سی و یک تن از ربوده شده گان شدند.دولت علاوه ازاینکه توجهی نکرد با اعلام که ما دراین مسئله سکوت استراتیژیکی اختیارکرده ایم.بی تفاوت ماند دراین اواخرداکترعبدالله عبدالله درخیمۀ تحصن نزد خانواده های این ربوده شده گان رفت وهنوزهم معلوم نیست که نتایج آن چه خواهد بود .
 مسئولین که بی تفاوت دربرابراین موضوع مانده اند.لااقل خود را بجای اعضای خانواده های این ربوده شده گان  قراردهند وحس کنند که خانواده های آنها چه می کشند. وچقدرناامید منتظررهایی عزیزان خویش نشسته اند که دررابطه به این موضوع باید بگویم .
 دلی سوزد که دارد آتش غم +++ دلی بی غصه را سودا نباشد
این خانواده ها که بخاطررهایی عزیزان شان درخیمۀ تحصن نشسته اند بنظردولت مردان کارساده است ؟
فلهذا ازارگان های مربوطه تقاضا میشود تا دلسوزانه  بخاطررهایی گروگانان اقدامات لازم را روی دست گیرند.
قرارمعلوم کشمش هایکه بخاطر تقسیم قدرت وتعین وزیردفاع کشوربین داکتر عبدالله عبدالله ورئیس جمهورغنی وجود دارد گمان میرود کنترول ادارۀ دولت را ازدست میدهند وهمین اختلاف میان دوقدرت برسرکرسی ها است که کاربجایی نمیرسد.ازآغازروی کارآمدن تاحال نسبت اختلافهای درونی نتوانستند کاری برای نفع مردم و کشورانجام دهند. ازاینجاست که پایه های کاخ اعتماد مردم نسبت به حکومت وحدت ملی  افغانستان درحال فروریختن است .
همین اختلاف های دوقدرت باعث شد که نامزد وزیردفاع ازپستش انصراف نماید  وخود را درکشاکشهای دو رهبردخیل نسازد.چنانچه که جناب افضل لودین خود فرمودند نمیخواهم باعث نفاق شوم.
اعضای پارلمان کشورکه بخاطرخدمت برای ملت افغانستان درآنجا نشسته اند و نماینده های مردم میباشند. یک عده ازآنها بجای کاروفعالیت برای مردم،با اتهام زدن بالای یک دیگربخاطرگرفتن رشوه ازنامزد وزیران، رسوایی دیگری را برپا کردند که به حیثیت وموجودیت این حکومت صدمۀ دیگری است. هستند وکیلانیکه  بجای کاروفعالیت برای مردم و وطن به فکرزراندوزی میباشند. تعدادی ازوکلای که میخواهند صادقانه برای وطن ومردم خدمت کنند آنانرا وقت نمیدهند.
موضوع دیگری که بسیارجای تعجب است، روز پنج شنبه محفل بزرگی درکابل  که پایتخت است. توسط یک تعداد افرادبرگزارو با شعارهای (زنده بادحکمتیار) و مصالحۀ بدون قید وشرط با طالبان سرداده شد که این موضوع ازطریق رسانه ها نیزپخش گردیده وبسیار جای تاسف است حکمتیاری که راکت های کورش همین پایتخت (کابل) را به ویرانه مبدل کرد. مردم بی گناه را به خاک وخون کشاندوهمه را آواره ودربدرکرد با کدام  جرأت بازهم دعوای قدرت و حکومت داری رادرکابل میکنند وشعارمذاکرۀ بدون قید وشرط را با طالبان سرمیدهند.؟ چرا دولت افغانستان
میخواهد با دشمنان مردم افغانستان مصالحه کند.؟
دولت بجای اینکه خدمتی برای مردم وکشورکرده باشد حاضرمیشود ازعربستان سعودی درحمله به یمن، پشتی بانی کند.اصلاً ضرورتش چیست؟ کشوریکه خود در بحران نابسامانی ها غرق است .اگراین مسئله جلوش گرفته نشود درآینده جوانان افغانستان نیزدر جنگهای سعودی با یمن  فرستاده خواهند شد که فاجعۀ دیگری را به بارخواهد آورد.
بنا ًهنوزهم وقت است که این دورهبرهمان طوریکه درآغازباهم کنارآمدند حالا هم  می توانند بخاطر جلوگیری ازفاجعۀ بیشترو قطع خونریزی درکشورمشترکاً با هم صادقانه برای وطن و مردم افغانستان کارنمایند وبا فعالیت های خویش اعتماد ملت را جلب کنند .درغیرآن کارد تا استخوان رسیده است  نگذارند که بیشترازاین مردم وطن رنج ودرد بکشند. با درود

12/4/2015