آرشیف

مؤقعیت جغرافیایی، همسایه های قوی، تجارب تاریخی، گذشـتـﮥ چار دهــﮥ اخیر وخاصتاً دوازه سال اخیر وبلاخره تجارب تلخ با همسایه های طماع، خاصتاً پاکستان وبه نحوی ایران همه وهمه حکم میکنند که ما در پهلوی جمع و جور کردن خود، ایجاد دولت مشروع ملی درعالم اسباب به دوستان ومتحدین قوی بین المللی نیز ضرورت جدی داریم. 
بلی ایجاد حاکمیت مشروع وکاری بخش از کارهای است که درین عرصه بس مهم واساسی است که باید با تمام قو ت درزمینه کار کرد. 
مسلم است که درجهان امروز که به یک قریـــﮥ کوچک مبدل شده، هیچ کشورجهان نمی تواند به تنهایی با مصرف تمام بودیجـــﮥ خویش دربخش امنیتی به صورت مستقل امنیت خویش را تأمین بدارد. 
ما به ساختار های امنیتی کاری، مستعد، با کیفیت، مسلکی، غیر سیاسی و ملی نیز مانند نطقـــﮥ مرکزی نیاز داشته و درین میان ما ضرورت به ساختار های امنیتی منطقوی و جهانی، توافقات دوجانبه و چند جانبـــه با شرایط مناسب برای خویش و جانب دیګر با تعیین خطوط سرخ غیر قابل عبور خویش، احتیاج داریم. عقد قرار داد و توافقات امنیتی مناسب با امریکا نیز درین میان از اهمیت خاص برخوردار است. 
اما سوال اساسی درین میان باقی میماند که ما دوستی و قرار داد امنیتی را به هر شرط و هر حالت که اهداف امنیتی وملی ما را برآورده نه سازد و عبور باشد از خطوط سرخ ما، نیز ضرورت داریم؟ مسلم که درین راستا و درین موافقات برماست تا هدف واولویت های غیر قابل تخطی کشور ومردم خویش را به هدف دست رسی به امنیت، صلح، استقرار، ثبات ، اطمینان وبلاخره رفاه مادی و معنوی مدنظر داشته وآنرا پیګیری کنیم. 
در قرار داد ویا در طرح قرارداد امنیتی موجود که بین امریکا و جانب افغانی مطرح است آیا این اهداف برآورد خواهد شد؟ 
درین عرصه سوال مطرح باقی است که آیا درست است که به هرقیمت باید به توافق رسید ویا باز هم درعقد این توافقات و قرارداد ها همیشه هدف آنرا درنظر داشت؟ آیا درست است که به منطق عــدۂ باید در زیرسایـــــﮥ هر درخت خـزید که در سورین سبز ګردد و یا به هر ذلت تن نداد وحتی درین صورت آماده بستن سنگ به شکم برای رفع ګشنګی بود؟ 
بحث ما زمانی بیشتر قابل دقت واهتمام خاص است که جناب حامد کرزی ريیس جمهور افغانستان، شب سه شنبه ۲۵/۰۲/۲۰۱۴ با جناب بارک اوباما رییس جمهوری امریکا دراستانـــﮥ تدوین نشست ناتو، ۴۵ دقیقه صحبت تیلفونی کرد. 
درنیتجـــــه آنچه در مطبوعات ظاهر شد، جانب افغانی درمورد عقد وامضای قرار داد امنیتی با امریکا ظاهراً بر کارعملی جانب امریکا بخاطر صلح وتفاهم سیاسی درافغانستان و بر شرط عدم داخل شدن نیرو های امریکایی به خانه های افغانها بعد از سال ۲۰۱۴م تأکید ګردید. 
در رابطـــﮥ دوشرط مطرح شده که در مطبوعات نشر شده، موضع و جواب صریح جانب امریکایی درمطبوعات ظهور نه کرد وچنانچه میدانیم به گمان اغلب جانب امریکایی این دوشرط را قبول ندارد و مطابق به اظهارات قبلی مسؤلین دست اول امریکایی اظهار داشته اند: ” که امریکا عصای جادویی آوردن صلح درافغانستان در اختیار ندارد“ و مسأله داخل شدن نظامیان به خانه های افغانها را بعد از سال ۲۰۱۴ شفاهی درصورت حالات عاجل و بسیارضرورت امنیتی توجیه وموجه میدانند ودرنامــــﮥ تحریری رییس جمهوری امریکا درین مورد همان ضرورت حیاتی برای نیروی های خویش را مبرر حق داخل شدن نیرو های نظامی شان به خانه های افغانها بعد از سال ۲۰۱۴ نیزتوضیح کرده اند. 
درین میان آنهایکه عقد قرار دادامنیتی بین امریکا وافغانستان را به هر قیمت ضروری میدانند و کاندیدان انتخابات سال ۹۳ ریاست جمهوری نیز به آن عمدتاً تأکید دارند مسایل ومواضع قابل دقت اند. یک جهت دیګر قابل دقت این است که جانب امریکایی به امضای این قرارداد تا ختم سال ۲۰۱۴ بخاطر مسایل بودیجوی تأکید دارند، چیزیکه جانب حامد کرزی آنرا در مبداً قبول دارد اما بر دوپیش شرط خویش تأکید دارند. 
۱/ سهم ومساعدت بیشتر امریکا برای تأمین صلح درافغانستان و عدم قناعت آقای حامد کرزی از کار جانب امریکایی درین عرصه. 
مبصرین وبخش از مردم افغانستان به این فکر میکنند و موجه میدانند که جناب باراک اوبا رییـس جمهوری امریکا بعد از صحبت تیلفونی ۴۵ دقیقه ایی سه شنبه ګذشته درپهلوی دادن وظیفه به پنتاگون مبنی به ترتیب برنامـــﮥ امکان گزینــــﮥ صفر بهتر میبود که به تیم های کاری خویش هدایت میداد تا عملی بودن و امکانات جانب امریکایی را در رابطه به این دو خواست جانب افغانی تعمق و تمرکز بیشتر نموده و درصورت شنیدن دلایل جانب افغانی دوستانه تدابیر عملی وتوضیحات متقابل اریه میداشتند. حل این مسایل در مطبوعات و یا همراه با احساسات بکار ګیری روش های دیګر غیر ستندرد مشکل را حل کرده نمی تواند و درست هم نیست. 
یک مثال سادۂ سوءتفاهم: جانب پاکستانی میگوید که در رهایی کامل ملابرادر در برابر خواست جانب افغانی از پاکستان، پاکستان درین ارتباط با جانب امریکایی نیز مشورت های خواهد داشت. درین صورت درین پروسه امریکا سهم و نظر دارد ویا هم پاکستان تلاش دارد سوء تفاهمات بین امریکا و جانب جناب حامد کرزی ایجاد وتقویت کند. ازین قبیل مسایل زیاد است. 
۲/ حق داخل شدن برای نظامیان امریکا بعد از سال ۲۰۱۴م: 
داخل شدن در حالت خطر را کی تثبیت خواهد کرد؟ مثال: قلعـــﮥ دارم و از عقب خانـــه وقلعـــﮥ من علیه کاروان نظامیان امریکا ساکن در افغانستان فیر صورت گرفته و این مبرر وجود خطر از خانه و قلعــــﮥ من علیه نظامیان امریکایی بدون اگاهی من شد. درین صورت مبرر حق داخل شدن نیروهای نظامی درخانــــﮥ من و بقیه را خود میدانید. درین میان قتل و کشتن و درحالت خوب زندانی کردن و مسأله محاکمه و عدم محاکمه و داشتن زندان برای نیرو های خارجی در افغانستان و ….
آیا امریکا با حضور نظامی خویش در کشور های اسلامی دیگر جهان حق داخل شدن در خانه های کشور های مهمان ومتعهد را دارند؟ 

این و بخش از سوالهای است که باید توسط کمیسیون های کاری طرفین مورد بحث قرار گرفه و برای نهایی شدن تقدیم ګردد. 

مردم افغانستان حق دارند درین راستا نظر داشته باشند و متعهدین و دوستان ما در سطح جهانی عوض برخورد استکبار و تفوق طلبی مانند دوست و به صورت مسلکی و عملی مسایل را مطرح و راه حل عملی را در پیش گرفته که برای جانبین قابل قبول شود.

طرح و توافق برین که جانب امریکا بعد از انتخابات قرارداد امنیتی را با رییس جمهوری آیندهء افغانستان امضاء خواهند کرد مطلب است که به آینده و رییس جمهور آینده تعلق دارد و این ضرورت به سفارش های جناب حامد کرزی را ندارد. 
واما آیا رییس جمهور آیندۂ افغانستان این مطالب و خاصتاً حق داخل شدن نیرو های نظامی خارجی (امریکا) را بعد از سال ۲۰۱۴ م نادیده خواهد گرفت؟ 
وبلاخره آیا امریکا درین پروسه قبل از انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۴ قبلاً با کاندیدان ریاست جمهوری درمورد این توافقنامه به توافق خواهد رسید وبعداً زمینه برای رییس جمهور شدن کاندید خواهد کرد؟
این و دهها فرضیه های مشابه که به سبک صحبت ها فرضیه ای جانب امریکا و افغانی در شب سه شنبه گذشته صورت گرفت. 
لذا
برهردو جانب امریکا و افغانستان است که درین مورد بدون تأخیر به نشست های متخصصان و کمیته های کاری برگشته و راه های حل را جستجو کنند که برای هردو جانب قابل قبول، قابل فهم و هضم باشد. 
حل و به نتیجه رسیدن درین عرصه نه به احساسات و نه هم با درمیان گذاشته در مطبوعات وبالواسطه حل میگردد. 
این حالت بخاطر هم مهم وقابل دقت و تدبیر جدی است که همسایه های فتنه ګرما در رأس استخبارات نظامی پاکستان فتنه ها متعدد را درعمل درین عرصه به راه انداخته اند و با داشتن کدر های کافی درکابل ومنطقه به بازی های ایجاد سوء تفاهمات موفقانه یکی پی دیګر پرداخته اند و میپردازند. 
درغیر آن عواقب این حالت نا مطمین و تعلیق به دوش همین مجریان سیاسیت های امریکا و افغانی خواهد بود. این حالت جداً تأثیرات منفی بر وضع افغانستان، منطقه وبه نحوی به جانب امریکايی و صلح منطقه وجهانی خواهد داشت و آنرا به مخاطره مواجه میسازند.

پایان

دوکتور صلاح الدین سعیدی- سعیدافغانی ۰۵/۰۳/۲۰۱۴
تیلفون: ۰۰۴۴۷۸۸۶۴۷۴۶۳۸